Oι σιωπή σου


Μια κραυγή ήρθε και μ' άγγιξε απόψε τη νύχτα..

Της απουσίας σου η φωνή

που κλάμα γινόταν στο σκοτάδι..

Και γω στα χέρια την πήρα

λευκό περιστέρι το δάκρυ

να πάψω και τον πόνο ν' αφήσω

σε νεράιδας σπηλιά..

Κι αυτή να φωνάζει

παιδί να γίνεται

και να ξεσπά σε λιγμούς..

Μα καθώς της ψιθύρισα

ένα νανούρισμα

φτερά καινούρια φόρεσε

και πέταξε μακριά

με μια γλύκα στην ψυχή..

Σχόλια

  1. Το δάκρυ, λευκό περιστέρι, με το νανούρισμα πέταξε μακριά με μια γλύκα στην ψυχή. Πολύ γλυκό και παρηγοριτικό μου φαίνεται. Με γαληνεύει. Μαρία, καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λευκό περιστέρι το δάκρυ;;;;;
    ωραίοοοοο.....καλημέρα Μαράκι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ax αυτές οι σιωπές απουσίας...

    Μαράκι σήμερα γέλασα αρκετά, διάβασα τις 4 παρακαλώ σελίδες της Ακρίτα(είχα και κοινό)χιχι και σου έστειλα την αγάπη μου και τα ευχαριστώ μου ,που μου έδωσες την ευκαιρία να το διαβάσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου