Ματωμένα φεγγάρια

Ανυπόμονα μερόνυχτα περπάτησα για να σε βρω

μα εσύ όλο έφευγες μακριά μου

σα βιαστικός άνεμος.

Έτρεχα νύχτες σκοτεινές χωρίς φεγγάρι

μες στη βροχή και μες στο χιόνι.

Βάδισα μέρες συννεφιασμένες χωρίς ήλιο

πάνω από ποτάμια φουσκωμένα

πάνω σε θάλασσες φουρτουνιασμένες

μα δε σε πρόφταινα.

Σ’ έψαχνα

κι η καρδιά μου μάτωνε

καθώς η αδιαφορία σου με πλήγωνε.

Με απέφευγες σα να μη με ήξερες

τις ελπίδες μου διέψευσες

περιστέρια πληγωμένα

τα όνειρά μου σκότωσες

φεγγάρια ματωμένα.

Τα ρόδα της καρδιάς πονούν

όταν σε σκέφτονται

μαραίνονται

μα ακόμα σ’ αγαπούν

δε σε ξεχνούν.

6/9/06