Άηχες λέξεις

Κάπου σε χάνω
εσύ εκεί, εγώ εδώ
πάντα εδώ να περιμένω την Άνοιξη

είσαι ένα ψέμα, που τις νύχτες με πλακώνει
μ’ ένα μανδύα αλλιώτικο, κατάμαυρο

έσκισα αμέτρητες φορές τον ουρανό
κι έγραψα πάνω του, τις λέξεις

κι είναι οι λέξεις μου άηχες
χωρίς φωνήεντα, γεμάτες πόνο
- ούτε με σύμφωνα κουκουλωμένες

κι ούτε από γλώσσα άλλη, παρμένες
παρά μονάχα απ’ τα μάτια σου
- φερμένες, απ’ τους δρόμους της αυγής

δε θα σ’ ακούω τι μου λες
γιατί ειν’ οι μέρες μου βουβές και πικραμένες
και τα μισά μου χρόνια, άδεια

έσκυψα αμέτρητες φορές, στο γυρισμό
κι από το έδαφος κουβάλησα τα χνάρια

που ήσουν; πες μου που ήσουν;
είναι οι λέξεις μου άηχες...