Το φως της ελπίδας
Με τα δάκρυα
που κυλάνε απ' τα μάτια
έφτιαξα μαργαριτάρια
στους άλλους να σκορπώ παρηγοριά.
Με τον πόνο
που νιώθω στην καρδιά
έγραψα παραμύθια
για να λέω στα παιδιά.
Την πληγή
που έχω στην ψυχή
την έκανα ευχή
στο θρόνο του Θεού ν' ανέβει
για να γιατρευτεί.
Με τον καημό
που για σένα νιώθω
έφτιαξα τραγούδι χαρωπό
για να μην απελπιστώ.
Το λυγμό
τον έκανα χαμόγελο
τη χαρά στους άλλους
να σκορπώ.
Την πίκρα
την έκανα ελπίδα
και είδα στη ζωή μου φως.
14/6/06
Στη φωτογραφία βρίσκομαι σ' ένα ορεινό χωριό του Νομού Ηλείας στο οποίο είχα διοριστεί αναπληρώτρια δασκάλα στο μονοθέσιο σχολείο το 1996. Ήμουν 27 ετών.
o ponos, o sporos pou sapizi
ΑπάντησηΔιαγραφήgia na wgei apo mesa tou o neos karpos...
Κι αυτό το υπέροχο κορίτσι παρέμεινε τόσο αγνό και με τόσο αληθινή ψυχή;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια Ελένη !!!
Και για το ποίημα και για την όμορφη φωτογραφία που στολίζει την Πορφυράδα μας !!!! :)
Ιωάννη, προσευχήσου για μένα στο Χριστό που αγαπώ και πιστεύω
ΑπάντησηΔιαγραφήτον πόνο που νιώθω να τον μετατρέψει σε χαρά.
Γιώργο, η αγνότητα και η αγάπη είναι τα στολίδια της ψυχής. Αυτά τα βρήκα σε σένα και τ' αγάπησα. Εύχομαι να μη τα χάσεις ποτέ.
Ελένη πολύ όμορφη η φοτο σου
ΑπάντησηΔιαγραφήείσαι πολύ γλυκιά
δεν χρειαζόταν όμως να σε δώ για να καταλάβω πόσο ψυχούλα είσαι, γιατί αυτό το βγάζεις μέσα απο τα λόγια σου, όπως και όλοι μας...άλλος δείχνει τον καλό του εαυτό, άλλος πάλι το αντίθετο
καλό βράδυ
Νικολέττα,σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Κι εγώ πιστεύω για σένα πως είσαι όμορφος και υπέροχος άνθρωπος. Έχω ιδιαίτερη συμπάθεια σε σας που είστε από Θεσσαλονίκη γιατί όσες φίλες και όσους συγγενείς έχω εκεί είναι όλοι τους όμορφοι,αξιόλογοι και αξιαγάπητοι άνθρωποι. Σκέφτομαι να τους επισκεφτώ και αυτό το καλοκαίρι όπως έκανα και πέρσι.
ΑπάντησηΔιαγραφή