Το μικρό πουλί
.jpg)
Μες στην απέραντη νυχτιά
ακούγεται ένα πουλί
και θα ναι φαίνεται φτωχό... καημένο
για να λαλεί και να πονεί..
-----
Πάνω σ αυτό το μαραμένο δέντρο
κάθεται κλαίει , και χτυπημένο
τραγούδι ατέλειωτο και λυπημένο
πικρολαλεί..
-----
Κανείς στο δάσος να το φροντίσει
και το καημένο, δεν μπορεί άλλο να τραγουδήσει
και η φωνούλα του , όλο και χάνεται
όλο και σβήνει
στη θεοσκότεινη βαθειά νυχτιά..
--------------
1979 ΕΤΩΝ 12..
Ελένη με πήγες πολυ πίσω και στο αφιερώνω..
( τι μας έπιασε σήμερα..; χαχα)
Μαρία, σ' ευχαριστώ για την αφιέρωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά έκανες και έγραψες αυτό το όμορφο ποίημα τώρα που γίνονται οι καταστροφές στη φύση και στα δάση.
Το ποίημα σου δείχνει ότι από μικρή είχες ευαισθησίες και προσπαθούσες να τις εκφράσεις μέσα από τα ποιήματα όπως έκανα κι εγώ όταν άρχισα να γράφω ποιήματα από 13 ετών.
Στην ίδια ηλικια περιπου ξεκινησαμε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαλιστα..
Ωραια..
Να σαι καλα Ελένη μου