Τα καλοκαίρια μου στο βουνό

Το χωριό μου, ένα πανέμορφο, ορεινό, παραθεριστικό χωριό γεμάτο εξοχικές βίλες μέσα στα έλατα, είναι κτισμένο στην πλαγιά ενός βουνού κι έχει υπέροχη θέα στην πόλη και στη θάλασσα.

Όταν ήμουν μικρή, αρρώσταινα συνέχεια από τις αμυγδαλές μου. Ο γιατρός είπε πως έπρεπε τα καλοκαίρια να τα περνώ στο βουνό γιατί θα μου έκανε καλό στην υγεία. Τότε ο πατέρας μου έκτισε ένα μικρό σπιτάκι μέσα στα έλατα. Τα καλοκαίρια στο βουνό με βοήθησαν να είμαι γερή και υγιής ακόμα και μέχρι σήμερα που σας γράφω!


Σ’ αυτό το εξοχικό περνούσα τα καλοκαίρια μου από 5 – 19 ετών. Όταν πέθανε ο πατέρας μου από καρκίνο στο συκώτι σε ηλικία 59 ετών, το 1988 σταματήσαμε να μένουμε εκεί τα καλοκαίρια.


Όταν ήμουν παιδί, με τα παιδιά του χωριού παίζαμε στο σπίτι μου, σε άλλα σπίτια, στην πλατεία της εκκλησίας, σκαρφαλώναμε στα δέντρα και κυρίως στον πλάτανο στην αυλή της εκκλησίας, κάναμε τσουλήθρα στα χώματα. Πηγαίναμε σε μια περιοχή με πλάτανο και μια πηγή. Εκεί έχει παγκάκια και τραπέζια και υπέροχη θέα στην πόλη και στη θάλασσα.


Μου άρεσε να σηκώνομαι νωρίς το πρωί για ν’ ακούω τα κελαηδήματα των πουλιών. Μου άρεσε ν’ ακούω το τραγούδι που μου έλεγαν τα έλατα όταν φυσούσε ο αέρας. Κάτω από τα έλατα έγραφα ποιήματα, παραμύθια, διάβαζα λογοτεχνικά βιβλία και ζωγράφιζα. Eίχα πολλές ευαισθησίες και αρκετή έμπνευση. Τα καλύτερα θα τα γράψω στο μπλογκ μου κάποια στιγμή.


Όταν ήμουν έφηβη, με τα παιδιά του χωριού τα βράδια πηγαίναμε με τα πόδια σ’ ένα γειτονικό χωριό. Σε πάρτι σε όμορφες βίλες με κήπο και πισίνα χορεύαμε ακούγοντας τ’ αγαπημένα τραγούδια της δεκαετίας του ’80. Περπατούσαμε σ’ έναν ευθύ δρόμο που οδηγεί σε μια παιδική χαρά. Στην περιοχή με τον πλάτανο παίζαμε κρυφτό ή συζητούσαμε. Μας άρεσε να πηγαίνουμε βόλτες στο δάσος με τα έλατα και τα πεύκα. Κάποτε είχαμε χαθεί και ταλαιπωρηθήκαμε να βρούμε το δρόμο του γυρισμού.


Όταν ήμουν 18 ετών, ερωτεύτηκα τον Κώστα, τον πρώτο μεγάλο μου έρωτα με τα πανέμορφα πράσινα μάτια που δε θα ξεχάσω ποτέ. Μ’ αγαπούσε τόσο πολύ που όταν τέλειωνε από τη δουλειά του, ερχόταν τα βράδια από την πόλη στο χωριό για να με δει. Καθόμαστε στην αυλή του σπιτιού μου ή στα παγκάκια του χωριού ή στην αυλή κάποιου ακατοίκητου σπιτιού που είχε υπέροχη θέα από ψηλά και κοιτάζαμε την πόλη με τα φώτα της κάτω από τα έλατα. Ήταν μια μαγεία! Κοίταζα τ’ αστέρια κι όταν έβλεπα κάποιο αστέρι να πέφτει, έκανα ευχή να είμαστε πάντα μαζί.


Είμαι δεμένη συναισθηματικά με το χωριό μου και με τα έλατα. Τα αγαπώ πάρα πολύ από παιδί. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι σήμερα όλα έχουν καεί και εκείνη η ομορφιά έχει χαθεί.


Η Τετάρτη 25 Ιουλίου 2007 ήταν η πιο καταστροφική μέρα για τα όμορφα δάση μας. Η φωτιά ξεκίνησε από την Κουνινά τη Δευτέρα 23 Ιουλίου. Οι πυροσβέστες έφυγαν χωρίς να τη σβήσουν και την Τρίτη η φωτιά αναζωπυρώθηκε. Δυστυχώς δεν στάλθηκαν αμέσως πολλά αεροπλάνα με αποτέλεσμα η φωτιά να καίει ανενόχλητη όσα χωριά συναντούσε στο δρόμο της. Οι πυροσβέστες δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να τη σταματήσουν και να τη σβήσουν. Την άφησαν να κατακάψει τα πάντα. Την Τετάρτη η φωτιά έφτασε και στο χωριό μου κατακαίοντας ό,τι έβρισκε στο πέρασμά της. Το σπίτι μου σώθηκε. Όμως κάποια άλλα σπίτια κάηκαν όπως επίσης κάηκαν όλα τα δέντρα. Πολλοί άνθρωποι σε πολλά χωριά έχασαν τα πράγματά τους, τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους.


Μεγάλη ευθύνη έχουν οι πολιτικοί που δε λαμβάνουν μέτρα προστασίας όλων των δασών της Ελλάδας ώστε να προλαβαίνουν τις πυρκαγιές στο ξεκίνημά τους.


Μεγάλη ευθύνη έχουν οι πολιτικοί όταν δεν στέλνουν αμέσως πολλά αεροπλάνα στον τόπο της πυρκαγιάς ώστε να σβήσουν αποτελεσματικά και γρήγορα την πυρκαγιά και να εμποδίσουν το καταστροφικό της έργο.


Μεγάλη ευθύνη έχουν οι πυροσβέστες όταν φεύγουν από τον τόπο της πυρκαγιάς ενώ υπάρχει πάντα ο κίνδυνος αναζωπύρωσης και διάδοσής της στα γειτονικά χωριά.


Μεγάλη ευθύνη έχουμε εμείς οι πολίτες όταν καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια και δεν κάνουμε κάτι για να διορθωθεί αυτή η κατάσταση.


Είμαι πολύ θυμωμένη με τους πολιτικούς που δεν προστατεύουν τους πολίτες αυτής της χώρας, τις περιουσίες των πολιτών και τα δάση της όμορφης Ελλάδας μας.

Τώρα όλοι μας και πολιτικοί και πολίτες θα υποστούμε τις συνέπειες των λαθών μας.

Εύχομαι στο μέλλον όλοι οι πολιτικοί αντί να κατηγορούν ο ένας τον άλλον, αντί το ένα κόμμα να πολεμάει το άλλο, να ενωθούν όλοι και να πάρουνε τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία όλων μας από τις καταστροφικές πυρκαγιές, χωρίς να κοιτάνε τα συμφέροντα του κόμματος αλλά να νοιάζονται για το καλό όλης της Ελλάδας και όλων των πολιτών της.