Σαν δύο τρένα
Σαν δύο τρένα που χωρίσαν στο σταθμό
έτσι άλλο δρόμο πήραν τώρα κι οι ζωές μας
σ' ένα ταξίδι που δεν έχει προορισμό
λαθρεπιβάτες μοναξιάς είν' οι σιωπές μας.
*
*
Πάνω στις ράγες ξεχασμένες δυό καρδιές
και το βαγόνι μ' αναμνήσεις φορτωμένο
ένα εισιτήριο και δυό αποσκευές
και τ' αποτσίγαρο στο χέρι μου σβησμένο.
*
*
Περνά η νύχτα απ' το παράθυρο μπροστά
δύο φεγγάρια, εσύ και τ' άλλο η μοναξιά μου
τραγούδι λέω με τον πόνο συντροφιά
μήπως ξανάρθεις πάλι απόψε στα όνειρά μου.
έτσι άλλο δρόμο πήραν τώρα κι οι ζωές μας
σ' ένα ταξίδι που δεν έχει προορισμό
λαθρεπιβάτες μοναξιάς είν' οι σιωπές μας.
*
*
Πάνω στις ράγες ξεχασμένες δυό καρδιές
και το βαγόνι μ' αναμνήσεις φορτωμένο
ένα εισιτήριο και δυό αποσκευές
και τ' αποτσίγαρο στο χέρι μου σβησμένο.
*
*
Περνά η νύχτα απ' το παράθυρο μπροστά
δύο φεγγάρια, εσύ και τ' άλλο η μοναξιά μου
τραγούδι λέω με τον πόνο συντροφιά
μήπως ξανάρθεις πάλι απόψε στα όνειρά μου.
Να'σαι καλά Μαρία! Τα τραγούδια για τους χωρισμούς με κυνηγούσανε από την αρχή ...και να που προέκυψε ο χωρισμός τόσο σύντομα! Υπέροχο γραπτό, με συντάραξες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία, πολύ πετυχημένα παρουσιάζεις τα δύο τρένα να παίρνουν το διαφορετικό δρόμο των χωρισμένων. Οι χωρισμένοι όμως δεν πρέπει να απελπίζονται. Κάποτε όλοι σχεδόν βρίσκουν το ταίρι τους αρκεί να μην κολλάνε στο παρελθόν αλλά να είναι ανοιχτοί σε μια καινούρια αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφή