Αγαπημένη

Εγώ ποτέ δεν είχα αγαπημένη
μα κι αν την είχα, δε την γνώρισα
μήτε την ένιωσα να πέρασε
ίσως απλά προσπέρασε, ίσως δεν ήρθε

ούτε καμιά νυχτιά
μήτε ένα ηλιόλουστο πρωινό
για να ψελλίσει απλά, πως μ’ αγαπάει

μα κι αν το είπε, εγώ δε το ‘νιωσα
ούτε που τ’ άκουσα ποτέ, να το μιλάει

κι αν λέω ψέματα, δικάστε με
αν δε θυμάμαι, μη το πείτε
μ’ αν λέω αλήθεια, δείτε με
πως την προσμένω να γυρνάει

να με πετάει σ’ άγνωστο ουρανό
στην τρυφερή αγκαλιά, να με κρατήσει
τα μελωμένα χείλη της, να βλέπουν το Θεό
και στο λαιμό, φιλιά να ‘χει γεμίσει

μα κι αν την είχα, δε την γνώρισα
μήτε την ένιωσα να πέρασε
αν ήρθε, δε το πίστεψα
κι αν έφυγε, ποιος να το ξέρει;

περαστικοί βοριάδες είμαστε όλοι
να αποπνέουμε ελπίδες που πεθαίνουνε

περαστικοί καπνοί, απ’ αναμμένες φλόγες
που με την πιο απαλή βροχή, αμέσως σβήνουνε

μ’ αν ήρθες, δε σ’ αντάμωσα
γιατί ποτέ δεν είχα αγαπημένη
κι αν έφυγες, ποιος να σε ξέρει;


γιώργος_κ