Χειμώνιασε

Χειμώνιασε νωρίς
κι ούτε που πέρασε το φετινό καλοκαίρι

μας άφησε στα μέσα του
μια πίκρα και μια γλύκα, πλάι στα χείλη
- το τελευταίο φιλί -

κι αυτό το δις-θεόρατο “σ’ αγαπάω”
που τ’ άναβε η φωνή σου
όταν πλάθαμε το αύριο

τώρα ποιος ξέρει;
δε θα υπάρξει άλλο καλοκαίρι

απέμεινε η σκέψη μου
στον αριθμό είκοσι-τρία
- στο είκοσι-τρία ειν’ το σπίτι μου -

το σπίτι μου, ειν’ η φωλιά μας
στο είκοσι-τρία με συνάντησες
στου Ιούνη τα πελάγη

έτσι σκυφτό, αμίλητο, μοναχικό διαβάτη
σαν τέτοιο μ’ ένιωσες και μ’ έμαθες θαρρώ
- πέθανα, να ‘μαι -

να τον κρατήσω τυχερό αριθμό
ή να τον σβήσω απ’ τη μνήμη;

σαν τότε, νιώθω ακόμα τ’ άγγιγμά σου
και τ’ άρωμά σου
δεν ξεπλένεται απ’ τις μέρες

σαν τότε, θα ‘μασταν τριών μηνών
σαν τώρα ....τώρα τι μένει;
- δε θα υπάρξει άλλο καλοκαίρι -

ντύσου καλά
μη μου πουντιάσεις απ’ τ’ αγιάζι
έχει παλιόκαιρο και βρέχει στη γιορτή μας

σαν το φαντάρο θα σου στέλνω τα φιλιά μου
και σα ναυτάκι που τον πλάκωσε το κύμα

έτσι λοιπόν Μαρία, δύσκολοι οι καιροί
αν αγαπάς κι άμα θα κλαις, είσαι το θύμα
και κυνηγός σου
η άδικη κατάρα να σε δέρνει

αγόρασα βιβλία περί γάμου
που όλα μιλάνε, για μια υγιή
- οικογενειακή σχέση -


γιώργος_κ