Άκης Πρίντεζης

Άκης Πρίντεζης - Το καλσόν της μέδουσας
(φουτουριστική ποίηση)

"Μορφική γραφή"
Απόσπασμα του βιβλίου

Κοντυλοφόροι, που επιπλέουν στη γαλάζια ράχη μου, γεμίζουν τον πυθμένα του φεγγαριού, με μπλε πουα.
Μετά το πράσινο, όλη η φύση θάναι γαλάζια για πάντα, προς τα μέσα.
Όστρακα χαμογελούν στα υψωμένα κοντάρια και πουλιά κελαηδούν στις ιδέες του πράσινου και μπλε.
Μπουκέτο, ιστιοπλοϊα, ιδέες, ιδέες, ανθοδέσμη του κακού. Στο βάθος της άμμου βρίσκεται η όψη του φεγγαριού, η χαμένη όψη του Παραδείσου, χωρίς προεξοχές και νευρώνες, μόνο ισορροπημένη αβεβαιότητα της συντριβής και της πτώσης, όπου όλα πετάνε, πλέουν, περιπλέκονται δεντροστοιχίες, κληματαριές, αναρριχώμενες βάτους, στο μπλε-γαλάζιο χρώμα του αύριο.
Μόνοι ισορροπιστές, οι φάσεις αχνές, οι διαβήτες ξύλινοι, το μισοσκόταδο ενωτικό της απάτης, έρημος του ονείρου.
Το όνειρο, πάτωμα και μαξιλάρι της μέρας. Φτερά και λέξεις απ -φ-
Φωλιές αρχινισμένες κι άφτιαχτες, περιμένοντας τη λέξη που θά' ρθει, ξύλινη ποικιλμένη λέξη, λέξη αναστεναχτική, λέξη παρενθετική, ανήσυχη, τριζάτη, λεπτοπουπουλάτη, λέξη ασθμαίνουσα, αντιστίξεις γαλάζιου μεσημεριού, στο ηλιόφως του μεσοξύπνιου.
Στο φράχτη, οστρακοειδή πηδηχτά, κυττάνε το πλούσιο φτέρωμα του κύκνου, στο μεσαίο σκαλοπάτι της άρνησης.
Όχι, όχι, σκαλοπάτι, Ίκαρος, ιδέα, ιδέα του Ίκαρου για το φτέρωμα, Ίκαρος πουλημένος στην ιδέα, φτερά στον αέρα, καψάλιασμα ιδέας.
Οι πυρές περιμένουν τους ήρωες, του μάρτυρες, τους θνητούς, στο ξύπνιο, στο αύριο, στο μεταξύ, στο μεταξύ του μεταξύ της συρρίκνωσης και της επανεμφάνισης.
(Μεσολάβησε στην ύπαρξη και την συρρίκνωση και επανεμφάνισε το μεταξύ του Μεταξύ).
Έτσι, όλα στο μεταξύ έχουν ακινητοποιηθεί για μικρότερο χρόνο απόσο χρειάζεται, για ν' αρχίσει ο χρόνος και έτσι μένει μετέωρο στον αέρα πάνω απ' την πυρά, το μεταξύ της συρρίκνωσης και της επανεμφάνισης.
Θείο Μεταξύ, μεταξύ ουρανού και Γής, μεταξύ πλανητών και βάθους θαλασσών, μεταξύ χτες και αύριο, μεταξύ αλήθειας και οδοστρώματος, μεταξύ πιθανού και απίθανου.
Οι γαλάζιοι κοντυλοφόροι περιδιαβαίνουν, περισπούδαστα, περισυλλογιζόμενοι, περισυλλέγοντας περιτυλίγματα, περίπατοι, περίπατοι στη γαλάζια ράχη μου, όπου οι κοντυλοφόροι πράσινοι και μπλε, μπλε και πράσινοι, ζωγραφίζουνε τα ονειρά μου, κάθετα στον ήλιο.
Μουσκεμένη η νύχτα στην αγκαλιά της Βίκυς.
Μουσκεμένη νύχτα, αγκαλιασμένη με την αιωνιότητα και την χρωματιστή ανεμόσκαλα της Ιστορίας. Χέρια αγκαλιασμένα σε συννεφένιες νότες, νότες παράλληλες στις σιδηροτροχιές του άπειρου, όπου ξεκρέμαστοι παραμένουν οι πόθοι του διαρκώς σπαρμένου αλλοφροσύνη χωραφιού. Φίδια πλέκονται στα μαλλιά της δράσης κυττώντας προς το πέρα απ' το ύστερα, στη δράση που τοποθετείται στα καλώδια του υπερατλαντικού τηλέγραφου, ανάμεσα σε δυο γυμνασμένα χέρια να γραπώνουν ευχές...
Σας εξακοντίζω όμορφες απρόσμενες εικόνες.
Σας προσυλητίζω στο ημίφως της ταύτισης.
Σας πουλάω άχρηστα, ιδεατά αντικειμενα.
Σας χαρίζω τα τιμαλφή της αδικίας, πρόχειρα ριγμένα στα πόδια σας.

1983