Όταν σ’ ανταμώσω...

Όταν σ’ ανταμώσω
δε θα σε κοιτάξω στα μάτια
θα σφίγγονται, θα τσούζουν
όχι απ’ τα δάκρυα
απ’ την κακία του κόσμου θα σφίγγονται
σα γροθιά στο στομάχι
απ’ την αδυναμία θα τσούζουν
σαν οινόπνευμα στις πληγές

γι’ αυτό σου λέω, έλα
πάμε να προλάβουμε το τρένο
που περνάει έξω απ’ την πόρτα μας
πάμε να πιάσουμε την τελευταία ηλιακτίδα
που σφηνώθηκε στους βρόγχους του φωταγωγού
στο πηγάδι που ξεπλύναμε τις αμαρτίες μας
ξεπλύνανε τα βρωμισμένα χέρια τους τ’ αφεντικά

θα ντρέπομαι να σε κοιτάξω στα μάτια
όταν σ’ ανταμώσω
γι’ αυτό θα τα ‘χω κατεβασμένα
σα ρολά σε υπόγειο γκαράζ
ανάμεσα στα μηχανόλαδα και τα υγρά των φρένων
μην τρομάξεις
θα με γνωρίσεις, απ’ τα δάκρυα.


γιώργος_κ