Καθωσπρέπει
Η ζωή μου είναι μια μπάλα που όλο τρέχει
κάποιοι βρέθηκαν στο δρόμο και την κλώτσησαν
οι πληγές μου πόσο μάτωσαν, δε ρώτησαν
κι η ψυχή μου, αν τους βαστά κι αν τους αντέχει
περιθώρια δεν υπάρχουν για μπαλώματα
πήρα προίκα απ’ την πίκρα τα διπλώματα
κι όλο τρέχω και γυρνώ στις κατηφόρες
ένα μέρος να πλαγιάσω ψάχνω ώρες
φαίνεται πως ξέχασες τ’ αγέρι στα μαλλιά
τις Κυριακές που άλειφε τα χείλη η δροσιά
ο ήλιος μοσχοβόλαγε τ’ αγέννητα φιλιά σου
και στων ματιών τις άκρες κυλούσε η πεθυμιά
φαίνεται πως χάθηκα για πάντα απ’ τη θωριά σου
τα χέρια μου ζωγράφισαν ρόδινα τα φτερά σου
απ’ όπου κι αν περάσαμε, τα χνάρια μας ζεστά
τη χαραυγή που σ’ έντυσα λευκόχρυσα φιλιά
η ζωή μου είναι μια μπάλα που όλο τρέχει
κάποιοι βρέθηκαν στο δρόμο και την άρπαξαν
τα όνειρά μου πόσο ράγισαν, δεν άργησαν
κι η ψυχή μου ένα χαλί στα καθωσπρέπει.
γιώργος_κ
Κάποτε αυτό το blog έσφυζε από σχολιασμούς και δημοσιεύεις των μελών του. Σχεδόν όταν πρωτοξεκίνησε να υφίσταται. Θυμάμαι είχαμε φτάσει τα 10 σχόλια ανά δημοσίευση και στις 6 με 7 δημοσιεύσεις ανά ημέρα ... παλιές καλές εποχές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι τι άλλαξε;! Καλημέρα σε όλους!
Για σου Γιώργο, απλά νομίζω ότι στην ποίηση πολλές φορές οι σχολιασμοί είναι περρητοί. Ο ποίητής θέλει να εκφράσει την ψυχική του κατάσταση και οι άλλοι νιώθουν κάτι απροσδιόριστο. Αλλά κι εμένα θα μου άρεσε να υπάρχουν πιρισσότεροι σχολιασμοί...! Να γίνεται η επικοινωνία. Ό, τι αφορά τις δημοσιεύσεις νομίζω ότι οι οι ποιητές του μπλογκ δεν έχουν πια τι να πουν, ίσως είναι τελειωμένοι! Δεν εξελίσσονται, δεν αναπτήσσονται σαν προσωπικότητες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε νομίζω να είναι απαραίτητο να αναπτύσσεις την προσωπικότητά σου για να γράψεις ένα ποίημα ή και περισσότερα ... αλλά μάλλον να έχεις ανοικτούς τους οπτικούς σου ορίζοντες! Δε γνωρίζω αν αυτό λέγεται εξέλιξη Σύλβια ή απλά διορατικότητα! Ας μας απαντήσουν οι ίδιοι οι ποιητές του Blog!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ γλυκό!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό μήνα
Γιώργο, καλό μήνα. Τώρα στη ζωή μου προστέθηκαν τόσα πολλά να κάνω που δεν προλαβαίνω πια να στέλνω σχόλια όπως έκανα παλιά. Αφού υπάρχουν μέρες που δεν προλαβαίνω ν'ανοίξω καθόλου τον υπολογιστή. Μη νομίζεις όμως πως σας ξέχασα όλους τους φίλους μου εδώ. Απ' όσα ποιήματά σου προλαβαίνω να διαβάσω μου δίνεις την εντύπωση πως βελτιώνεσαι. Συνεχίζεις όμως να είσαι μελαγχολικός κι αυτό είναι που μ' ανησυχεί.
ΑπάντησηΔιαγραφή