Notepad Spiral No 2


§1. ΝΥΧΤΩΝΕΙ. Κάπου μακριά, ένα δέντρο
σαλεύει με τ’ αρχαία του φύλλα μιαν ακατόρθωτη ψυχή.
Γιατί φυσάει κι όταν φυσάει: κατάσαρκα εσύ.
Έρχεται νύχτα πορφυρή, σκοτάδι φλόγα.
Θ’ αφουγκραστώ. Ίσως ακούσω έναν λυγμό ευχαριστώ
πού δεν σε ξέχασα κατάστηθά μου.
Αφουγκράζομαι κι ακούω: «Καταραμένε,
με ξέχασες: υπάρχεις την άσπονδη απώλειά μου».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ