Κομμάτια

Ο,τι κι αν πίνω, το θέλω κόκκινο
ο,τι κι αν γράφω, το θέλω μαύρο
ο,τι φοράω το θέλω γαλάζιο
ο,τι κι αν βλέπω, θέλω να ‘ναι τα μάτια σου

πιο πέρα τίποτα
απ’ τους ορίζοντες της όρασής σου

να περπατώ όπου κι αν τρέχεις
ν’ ακολουθώ, όπου περνάς
να υποκλίνομαι σ’ όσα υποκλίνεσαι
και να λατρεύω ο,τι αγαπάς

πιο πέρα τίποτα από τα μάτια σου
άλλο δε θέλω, απ’ τη θωριά σου

να ‘ναι ανθόσπαρτος ο δρόμος που πήραμε
να ‘ναι πολύχρωμος, να ‘ναι ο δικός σου
θέλω το όνειρο να ‘ναι ανεκτίμητο
τόσο ασήμαντο, μα να ‘ναι δικό σου

θέλω να βλέπω όσα ζούνε στα μάτια σου
κι όταν πεθαίνουν, να κλείνω τα βλέφαρα
θέλω ν’ ακούω όσα λένε τα χείλη σου
κι αν δε μιλάνε, να κλείνω τα μάτια

θέλω τα χείλη μου, πάνω στα χείλη σου
σ’ ένα ποτήρι που σπάει σε κομμάτια

ο,τι κι αν πίνω, το θέλω κόκκινο
ο,τι κι αν γράφω, το θέλω μαύρο
ο,τι φοράω το θέλω γαλάζιο
ο,τι κι αν βλέπω, θέλω να ‘ναι τα μάτια σου.


γιώργος_κ