Το χαρτάκι

Εδώ και ώρα έχω φάει τον κόσμο, να βρω ένα μικρό χαρτάκι που το χρειάζομαι πολύ. Που να ‘χει πάει το παλιόχαρτο και δε το βρίσκω; Έψαξα, γύρισα, συγύρισα, ανακάτεψα όλο τον κόσμο, πουθενά το χαρτάκι. Άνοιξα το πρώτο συρτάρι του γραφείου στην προσπάθειά μου να το βρω κι αντί γι’ αυτό, βρήκα εκεί μέσα όλες τις πρόσφατες αναμνήσεις μου. Από φωτογραφίες με αγαπημένα πρόσωπα, μέχρι συνδετήρες και αναπτηράκια που για μένα έχουν συναισθηματική αξία. Προχώρησα έπειτα στο δεύτερο συρτάρι που φυλάω τα ημερολόγια παλαιοτέρων ετών αλλά και του τρέχοντος. Ξεφύλλισα στα γρήγορα τις σελίδες τους, μπας και το έχω χώσει πουθενά εκεί μέσα αλλά τίποτα πάλι, άφαντο το χαρτάκι. Τράβηξα γρήγορα το τρίτο συρτάρι το οποίο έχω γεμίσει με καλώδια του υπολογιστή και αποθηκευτικά μέσα. Τίγκα στις δισκέτες και τα cd-rom με προγράμματα του υπολογιστή. Αποκλείεται, σκέφτηκα, να βρίσκεται εδώ. Τι δουλειά μπορεί να έχει ένα μικρό χαρτάκι ανάμεσα στη σαβούρα των ηλεκτρονικών μέσων. Έκανα ένα διάλειμμα να ξελαμπικάρει λίγο το κεφάλι μου, για να σκεφτώ που το έχω αποθηκεύσει. Έστυψα το μυαλό μου, προσπάθησα, ξαναπροσπάθησα, άναψα ένα τσιγάρο με τον κόκκινο αναπτήρα από τα Hondos Center, αυτό κι αν μου θυμίζει πολλά, και μόλις κατέβασα την τελευταία τζούρα, το έσβησα πιέζοντάς το με κυκλικές κινήσεις πάνω στο διάφανο τασάκι. Καπνίζω πάντα έξω από το σπίτι, στη βεράντα, γιατί αν και καπνιστής από τα δεκαέξι μου χρόνια, με ενοχλεί αφάνταστα η μυρωδιά του τσιγάρου μέσα στο δωμάτιο, όταν πλαγιάζω για να κοιμηθώ. Κι έτσι υποφέρω από το κρύο του Χειμώνα κι από τον καύσωνα το Καλοκαίρι, για να κάνω ένα τσιγάρο στη βεράντα. Το Χειμώνα ντύνομαι σα σαρδέλα με πουλόβερ και πανωφόρι για να απολαύσω στο μπαλκόνι το κάπνισμα και το Καλοκαίρι μου ‘ρχεται να σκίσω το δέρμα μου απ’ τη ζέστη. Σηκώθηκα απ’ το κάθισμα, μπήκα πάλι μέσα στο δωμάτιο κι άρχισα να ψάχνω παντού. Άνοιξα τη ντουλάπα που αποθηκεύω τους ψηφιακούς δίσκους. Έντρομος ανακάλυψα ξαφνικά πως απέκτησα το δικό μου Metropolis. Τα ασημένια δισκάκια με έχουν πνίξει, δεν ξέρω τι έχω πλέον και αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς σαν τα gremlins. Φυλάω κι άλλα σημαντικά πράγματα στη ντουλάπα πέρα από τα cd της μουσικής, όπως μελάνι για την πένα μου και έναν laser ασπρόμαυρο εκτυπωτή που μου βγήκε πατάτα και τον οποίο αγόρασα πέρυσι σε τιμή κόστους. Κάποιες γραμμένες κασέτες εικοσαετίας με τη φωνή μου και τις φωνές φίλων μου από εκδρομές του σχολείου και από εορταστικές εκδηλώσεις μέσα στη σχολική αίθουσα. Τις είχα μαγνητοφωνήσει με ένα κασετόφωνο Teac του 1980, τότε που τα κασετόφωνα ζύγιζαν έξι κιλά μαζί με τις μπαταρίες και το μεγαλύτερο μέρος του σκελετού, ήταν φτιαγμένο από μέταλλο. Παίζει ακόμα καλά, αλλά το έχω κρατήσει για ενθύμιο σε κάποιο άλλο σημείο του σπιτιού. Την εποχή εκείνη το μετέφερα στον ώμο μέσα σε μια ειδική θήκη και με τη βοήθεια ενός εξωτερικού μικροφώνου κατέγραφα τα πάντα γύρω μου. Όσες από τις εγγραφές διασώθηκαν στο χρόνο, τις πέρασα σε cd μόλις αγόρασα τον πρώτο μου υπολογιστή. Έχω καταγράψει σε κασέτα, μέχρι και τη φωνή της πρώτης μου αγαπημένης στο σχολείο. Δίπλα στη ντουλάπα, η βιβλιοθήκη μου. Όλα τα βιβλία τακτοποιημένα ανάλογα με το ύψος τους. Κάτω απ’ το τελευταίο ράφι της βιβλιοθήκης, ένα ακόμα συρτάρι. Εκεί μέσα έχω τις οδηγίες χρήσης των ηλεκτρονικών μου μηχανημάτων και drivers για τις περιφερειακές συσκευές του υπολογιστή. Στο μάτι μου έπεσε κι ένα album γραμματοσήμων, που περιέχει μια ολόκληρη σειρά με γραμματόσημα από ήρωες του Disney, καθώς και άλλους πρωταγωνιστές των κινουμένων σχεδίων. Χάζεψα λίγη ώρα το album, μετά το βαρέθηκα, το έκλεισα και το έβαλα πίσω πάλι στο συρτάρι. Σκέφτηκα να ρίξω και μια ματιά στις σελίδες κάποιων βιβλίων που αγοράστηκαν την ίδια περίοδο με το χαρτάκι που ψάχνω, αλλά μάλλον δε θα ωφελούσε σε κάτι αυτό, αφού ποτέ δεν είχα τη συνήθεια να χρησιμοποιώ σελιδοδείκτη. Αλλά κι αν έτυχε να αφήσω μέσα σε κάποιο βιβλίο ένα χαρτάκι αντί για σελιδοδείχτη, το πιθανότερο είναι να φαινόταν επειδή θα εξείχε από το ύψος των σελίδων του. Η ουσία είναι πως ξεκίνησα να ψάχνω για το χαρτάκι από τ’ απόγευμα και τώρα βράδιασε, κοντεύει δέκα. Η μητέρα μου ετοιμάζει το πλυντήριο για το πλύσιμο των ρούχων. Πάντα έβαζε τα ρούχα στο πλυντήριο αργά το βράδυ, για να τα βρει έτοιμα, στεγνωμένα με το ξημέρωμα, ακόμα και το Χειμώνα. Θυμάμαι πως πριν λίγη ώρα με ρώτησε αν θέλω να πλύνει κι ένα τζιν παντελόνι που είχα μήνες να το φορέσω. Αυτή τη στιγμή ζυγίζω πενήντα-οκτώ κιλά και είχα αγοράσει το συγκεκριμένο παντελόνι όταν ήμουν ακόμα στα εξήντα-πέντε. Έχασα γρήγορα βάρος, λόγω της σωματικής εργασίας που εκτελώ στην υπηρεσία, κατά τη διάρκεια της εργασίας μου. Το πρόβλημα είναι, πως το συγκεκριμένο ρούχο χρειάζεται ζώνη για να ταιριάξει επάνω μου και θυμάμαι πως την τελευταία φορά που το φόρεσα κάτι είχα αφήσει μέσα στην τσέπη του, για να ξέρω που θα το βρω όταν το αναζητήσω πάλι, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ τι. Βρε, λες να είναι το χαρτάκι που ψάχνω απ’ τ’ απόγευμα; ..........................................................
ΜΑΝΑ, ΟΧΙ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΣΤΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ........................................................ ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΛΥΝΤΗΡΙΟ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΜΗΗΗΗΗΗ.......................................................!