Ένας Γερμανός, ένας Τούρκος κι ένας Έλληνας

Ένας Γερμανός, ένας Τούρκος κι ένας Έλληνας
ποιητάδες εξαίρετοι κι οι τρεις
μιλούσαν κάποτε, για το κόκκινο το χρώμα

ο Γερμανός λεγόταν Βολφ
Ναζίμ ο Τούρκος και Γιάννη φώναζαν τον Έλληνα

μιλούσαν κάποτε, για το κόκκινο το χώμα
το κόκκινο, εκείνο του αγρού
τα κόκκινα τα πέταλα της παπαρούνας
το κόκκινο το αίμα που ξεχύθηκε
την κόκκινη, τη ρόδινη καρδιά μας
τα κόκκινα παντζούρια των σπιτιών
για τα κόκκινα φανάρια των αστών
και τις κόκκινες σημαίες των Εθνών

μιλούσαν για το ΚΟΚΚΙΝΟ του αγώνα
μ’ ένα στόμα, μια φωνή, κλαμένοι
σα μια γερή και δυνατή γροθιά, ενωμένοι
μιλούσαν για τις κόκκινες Ελπίδες μας

ο Γιάννης, ο Βολφ, μα κι ο Ναζίμ
υπήρξαν κάποτε κι οι τρεις φυλακισμένοι
και με την ίδια τη ζωή ερωτευμένοι

ο Γερμανός, ο Τούρκος και ο Έλληνας
επαναστάτες ήσανε κι οι τρεις
τρανοί ως ποιητάδες, μα κι αντάρτες
μιλούσαν κάποτε, για ολάκερες τις κόκκινες
μιλούσαν τότε, για του κόσμου τις αλήθειες.


γιώργος_κ

~~~

Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο
στο σημερινό φύλλο του Ριζοσπάστη:
Γιάννης Ρίτσος, ο σύγχρονός μας και παντοτινός