Η ζωή μας

Η ζωή μας είναι, ένα μπουκάλι με πετρέλαιο
που το πίνουμε γουλιά-γουλιά τις νύχτες, με πασατέμπο
στάλα τη στάλα το πίνουμε, στο μπαλκόνι μονάχοι
κοιτάζοντας τα νυχτοπούλια στο ύπαιθρο
κι ύστερα δίνουμε μια, με τον αναπτήρα
και του βάζουμε φωτιά να γίνει πυροτέχνημα
η ζωή μας είναι ένα ρέμα δίχως τρεχούμενο νερό
ένα ξερό ποτάμι είναι η ζωή, που τρέχει ο αγέρας
εκεί που κατουράνε ζώα είναι η ψυχή μας
εκεί που αυτοκτονούνε οι αυτόχειρες παρθένοι
εκεί που μόλις πέσει ο ήλιος ανάποδα
μαζεύονται τα σκουπιδιάρικα αντάμα
με τ’ αποφάγια, απ’ τα πλουσιόσπιτα των Αθηνών
εκεί κοιμόμαστε και ξυπνάμε κι ονειρευόμαστε
εκεί μαθαίνουμε για τον έρωτα, μέσα σε γκρεμούς
που με την πρώτη στραβοτιμονιά μας φεύγει το τιμόνι
απ’ τα χέρια και πέφτουμε, ολοένα πέφτουμε
η ζωή μας ειν’ ένα δυστύχημα με το αυτοκίνητο
που καρφώνεται απάνω σε μια μάντρα με περικοκλάδες
που καρφώνεται στα σίδερα της Εθνικής
και γίνονται ένα με τον άνθρωπο
μέσα στα αίματα είναι πάντα η ζωή μας
σε διαδρόμους νοσοκομείων, ανάμεσα στα ράντζα
και σε ορούς καρφωμένους στα χέρια ερωτευμένων
μια σφαίρα είναι η ζωή μας που πετάγεται τη νύχτα
από ‘να όπλο και σφηνώνεται στον εγκέφαλο
κι άλλες φορές ένα πιάτο δηλητήριο
γαρνιρισμένο με σως, από χάπια για τα νεύρα
και καθαρό οινόπνευμα
ένα κρεβάτι από πάγο ειν’ η ζωή μας, τις μέρες
που κάθε τόσο λιώνει στάλα τη στάλα
στο πήγαιν’ έλα, όπως λιώνουν οι σόλες μας
σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι, φαρμακείο για τα χάπια
δουλειά για την αποτοξίνωση, σπίτι
για τον γαμημένο τον ύπνο μας μπροστά στην tv
ένα σπίρτο κι η αγάπη μας, που πήρε φωτιά
έλα σβήστο, θέλω να κοιμηθούμε. Η ζωή μας

γιώργος_κ