Notepad Spiral No 2

§15. ΠΟΣΟ ΓΑΛΑΖΙΟ, σκέφτομαι, σπατάλησες για να ξεφύγω
το αίμα στις φλέβες μου; Τώρα φοβάμαι
αυτόν ψεύτικο ουρανό κι αυτόν τον ψεύτικο ήλιο.
Μια φυλλωσιά και λίγο φως θ’ αρκούσε.
Μια φυλλωσιά και λίγο φως. Ό,τι ίσως περίσσευε
απ’ όλο αυτό το κόκκινο στις φλέβες μου
που ακόμη δεν μπορώ να το ξεφύγω.

§16. ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΑΣΚΟΠΑ, εμποδίζεις μιαν ομίχλη
ακόμη πιο άσκοπη: σχεδόν σιωπή ξεπαγιασμένη
σε λόγια που προσπάθησαν να ζεσταθούν
με μια αγκαλιά υγρή απελπισία.
Είμαι η ρίζα σου, κρυώνω
άσκοπα μέσα μου κι η νύχτα τριγυρίζει
με δύσβατα όνειρα κι απόκρημνους ψιθύρους,
τα σκοτεινά φυλλώματά σου.

§17. ΑΝ μιαν ώρα από κείνες που ανήκουν
το ίδιο στον θάνατο και στην ελευθερία,
δραπέτευες πού θα κατέφευγες; Μπροστά εγώ
αναίτιος σαν βράχος. Πίσω εγώ
απρονόητος σαν νερό. Γύρω η ζωή
σαν αλάτι σε πληγή.
Και φως, ω, πόσο φως η φυλακή σου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ