Χωρίς τίτλο
Ποτέ δε κατάλαβες το πόσο σ΄αγάπησα,
πάντα φοβόσουν να με κοιτάξεις στα μάτια.
Η καρδιά δεν μπορεί να εκφράσει μόνη της αυτά που θέλει να σου πει.
Η καρδια νιώθει, πονάει, υποφέρει, ραγίζει...
δεν έχει λογική, δε μπορεί να σου δείξει το χάος που κρατάει κρυφό για να μη πληγωθεί,
το χάος που προκάλεσες εσύ και εγώ πρέπει να το βάλω πάλι σε τάξη, για το δικό μου καλό.
Αιώνια πάλη μέσα μου για το ποιος θα διατάζει.
Θα ναι το μυαλό ή η καρδιά;
Λογική ή συναίσθημα;
Οταν με ξαναδείς, θα ξέρεις...
Η ματιά μου θα σου μαρτυρήσει όσα ποτέ δεν είπαμε!
Πρέπει μόνο να καταφέρεις να με κοιτάξεις στα μάτια.
Αιώνια πάλη μέσα μου για το ποιος θα διατάζει.
Θα ναι το μυαλό ή η καρδιά;
Λογική ή συναίσθημα;
Οταν με ξαναδείς, θα ξέρεις...
Η ματιά μου θα σου μαρτυρήσει όσα ποτέ δεν είπαμε!
Πρέπει μόνο να καταφέρεις να με κοιτάξεις στα μάτια.
Αραγε θα μπορέσεις;
Georgia's World
Πανέμορφο Γωγώ! Συγχαρητήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται ο πόνος ενός χωρισμού είναι πιο δυνατό συναίσθημα από την ευτυχία του έρωτα. Ίσως έρωτας να είναι και η περίοδος μετά τον χωρισμό, αλλά να μην μπορούμε να το δεκτούμε σαν πραγματικότητα, κανείς από μας. Για το παιχνίδι λογικής ή συναισθήματος έχω έτοιμο ποίημα, θα το αναρτήσω στην Πορφυράδα. Τα παλαιότερα μέλη το γνωρίζουν και ξέρω πως το αγαπούν.