Βανίλια

Εσύ αγόρασες φιλί και κεχριμπάρι απ’ τη Συρία
Χρυσό απ’ το Λίβανο
Εγώ το δάκρυ σου
Παντρέψαμε το μίγμα και μας βγήκε προδοσία
Κι η μοναξιά τις κρύες νύχτες περιμένει στη γωνία
Δεν αγοράσαμε αγάπη απ’ τις μακρινές Ινδίες
Μονάχα δύο πλαστικά φιλιά που κλέψαμε απ’ τον άνεμο
Είκοσι-τρία χάδια απ’ τον οίστρο μιας ποιητικής μαγείας
Ήσουν η μάνα μου στην παγωμένη Καισαρεία
Κι εγώ μικρός Χριστός να περιμένει ντάντεμα απ’ τα μάτια και τη γλύκα των χειλιών σου
Περνώντας ο Βασίλης απ’ τη στέγη μου, δεν πρόλαβε παρά ν’ αφήσει δύο κέρινα φιλιά στο τζάκι, για να σε θυμάμαι
Σε περιμένει ένα κεράκι φράουλας στο δώμα που δε λέει ν’ ανάψει
Σε περιμένει κι ένα πήλινο κερί του Halloween, που γύρω απ’ το φιτίλι του στήσαν χορό παραμονή Χριστούγεννα, κομμάτια πεθαμένου έρωτα με άρωμα βανίλια
Κάποιο Χειμώνα μου ‘ταξες, θα ‘ρθεις για να το δεις να σιγοκαίει
Κι όσο θυμάμαι τα τριαντάφυλλα που πέθαναν λησμονημένα, κάτι μου λέει πως δε θα ‘ρθεις
Τότε λοιπόν σε ποιον να τα χαρίσω αυτά που ζήλεψα;
Κι αυτά που με το μόχθο μου τα φρόντισα να μη γεράσουν απ’ το χρόνο
Τώρα που θα ‘σαι αλλιώτικη εκεί στα ξένα
Δε θα ‘ναι πέτρινα παλάτια πια τα μάτια σου, δίπλα στη θάλασσα
Για κάποιον άλλο τα όνειρά σου θα κυλούνε σαν τα κύματα
Το καρδιοχτύπι της ψυχής που πόθησε το βλέμμα μου, θα ‘χει ορφανέψει
Πασπαλισμένο μ’ ελαιόλαδο ψωμί, γλυκαίνει τον ξερό μου ουρανίσκο
Τα χείλη στέγνωσαν κι η γλώσσα
Πάνε μήνες
Φαρμάκι στο λαιμό η λαβωμένη αγάπη
Πικρές οι λέξεις που κονόμησα γι’ αντάλλαγμα απ’ τα κάλαντα της μέρας
Μου έγραφες, αγόρασες κουράγιο με τα τελευταία χρήματα
Και βάζο για τα κόκκινα τριαντάφυλλα που σου ‘δωσα
Λεφτά δεν περισσέψαν για μια στάλα αγάπη;
Γνωρίζεις πως κι οι δυο πληρώσαμε τη μοναξιά χρυσάφι
Θετούς γονείς ζητήσαμε και φτάσαν
Μητέρα η απομόνωση, πατέρας ο καημός
Αδέρφια μας η πίκρα, η μιζέρια, ο στεναγμός
Εγγόνια τ’ ανεκπλήρωτα κρυφά απωθημένα που λουφάξανε στ’ αζήτητα
Ο ήλιος π’ ανατέλλει πια για μας δεν έχει αξία
Το φως του φεγγαριού κατρακυλάει ως την πόρτα μας
Ποιος θέλει μια παρόμοια ζωή δίχως καμία σημασία;
Σε περιμένει ένα κεράκι φράουλας στο δώμα που δε λέει ν’ ανάψει
Σε περιμένει κι ένα πήλινο κερί του Halloween, που γύρω απ’ το φιτίλι του στήσαν χορό παραμονή Χριστούγεννα, κομμάτια πεθαμένου έρωτα με άρωμα βανίλια.


γιώργος_κ