Μακριά

Θα φύγω μακριά σου
Γιατί η ζωή δε με βαστάει πια να μένω στο φεγγάρι σου
Εδώ οι ώρες και οι σκέψεις δε σηκώνουν τις ψυχές μου
Έχω ξεχάσει τ’ όνομά σου κι εγώ αρκετά σου κράτησα παρέα
Καιρός να πάρω το βαπόρι και να φύγω για μια νέα αγάπη
Τί κέρδισα άλλωστε από σένα και τί γύρεψα;
Ήμουν φτερό κι ήσουν αγέρας που παρέσυρε σε δύστροπη αγάπη
την αγάπη μου
Τη μια γλυκό αεράκι που θροΐζει στοργικά τα θερινά βλαστάρια και της γης τ’ αγριολούλουδα
Σα μητρικό χαδάκι που αλείφει το γυρτό κορμί για να περάσει ο πόνος
Την άλλη αδιάκοπος βοριάς που σχίζει η μαχαιριά την άσπιλη καρδιά με φόρα
Το μπαϊράκι σου δεν πρόκαμα να κουμαντάρω
Κι από ατρόμητος λοιπόν θαλασσοπόρος έφτασα ναύτης στο κατώφλι σου
Ει καπετάνισσα θα φύγω μακριά, τ’ ακούς;
Κι εσύ θα ψάχνεις χρόνους χίλιους για να βρεις τα βήματά μου
Και θα φιλάς τις πέτρες όπου πάτησα να πάω
Θα προσκυνάς κάθε σημείο του κορμιού σου που το θώπευσα
Θ’ αναπολείς κάθε λεπτό που σε κοιτούσα μες τα μάτια
Καιρός να φύγω απ’ το λιμάνι τούτο για να βρω τα λογικά μου
Κι ίσως αν είμαι τυχερός, μι’ αμόλυντη πριγκίπισσα να ‘ρθει να με διαλέξει
Δε λογαριάζω τα παλάτια και στο τόνισα
Μα στο δικό σου ουρανό δε με βαστά η ζωή κι έτσι θα πρέπει να χαθώ απ’ τον ορίζοντα
Τί κέρδισα άλλωστε από σένα και τί γύρεψα;
Ήμουν φτερό κι ήσουν αγέρας που παρέσυρε σε δύστροπη αγάπη
την αγάπη μου.


γιώργος_κ