Είναι Χριστούγεννα

Σε περιμένει ένα κεράκι φράουλας στο δώμα που δε λέει ν’ ανάψει
σε περιμένει κι ένα πήλινο κερί του Halloween
που γύρω απ’ το φιτίλι του στήσαν χορό μαύρα Χριστούγεννα
κομμάτια πεθαμένου έρωτα με άρωμα βανίλια

φταίει που καίω τις αναμνήσεις μου στη φλόγα του κεριού
κι είναι τα φώτα όλης της γης τώρα σβησμένα
είναι τα λόγια της αγάπης ειπωμένα
μα τρόπο άλλο δε βρήκανε να ξαναειπωθούν

είναι Χριστούγεννα, για δως μου ένα φιλί
ίσα ν’ ανάψει απ’ την αρχή ένα κεράκι
απ’ των χειλιών σου την πνοή και απ’ το δάκρυ
που ήξερα να κρύβω πριν στα μάτια σου φανεί

φύσα ν’ ανάψει ένα κερί
να δω που κρύβεις τόση απύθμενη αγάπη
σβήσαν τα όνειρα και χάσαμε το χάρτη
ενώ ετοιμάζαμε ταξίδια στο χαρτί

φύσα ν’ ανάψει ένα κερί
να δω ακόμα αν αγκαλιάζεις τα κομμάτια μου
έτσι μου το ‘γραφες, με νότες ευτυχίας
από ‘να έρωτα που πέθανε χωρίς ν’ αναστηθεί

τ’ άφησα, ξέρεις που, στο γωνιακό παρκάκι
εκεί που έγραφες “μωρό μου σ’ αγαπώ” στο ξύλινο παγκάκι
κι ήθελα απλά έτσι για λίγο να στο πω.


γιώργος_κ
(ευχαριστώ τη Νικολέττα Παπατόλη για τη φωτογραφία και εύχομαι καλά Χριστούγεννα σε σένα Νικολέττα και όλους εμάς καθώς και η κάθε ευχή μας να πραγματοποιηθεί με το νέο έτος)