Σ’ αυτή που αγάπησα

Σ’ αυτή που αγάπησα θα πω να περιμένει
δε μοιάζει απροσπέλαστος του έρωτα ο παράδεισος
μήτε και μακρινό φαντάζει το ανέφικτο

θέλει τους δυο η αγάπη σ’ ένα σώμα
που ‘ναι ντυμένο με λευκά κρινόφυλλα
κι επουδενί μαυροντυμένο

θέλει τους δυο η αγάπη σ’ ένα όνειρο
π’ όνειρο γίνηκε απ’ των δύο τη συγνώμη ٘

Συγνώμη μάτια μου κι αν χάλασα το όνειρο
θα ξαναφτιάξουμε καινούργιες πολιτείες
κι όχι χωριά που ερημώσαν από πόλεμο
που ‘χουν πνιγεί απ’ των δακρύων τις αιτίες

σ’ αυτή που αγάπησα θα πω να μην αλλάξει
κι όταν τη βρω θα γονατίσω και θα κλάψω
μα τούτα ‘δω τα δάκρυα θα ‘ναι από ευτυχία

σαν ‘κείνη τη στερνή φορά που σμίξαμε
μια τελεσίδικη αγκαλιά στην προσδοκία ٘

Θέλει τους δυο η αγάπη σ’ ένα όχημα
που απογειώνεται να φθάσει τη σελήνη
κι άμα ξεμείνει από καύσιμα ٘βουτά στα σύννεφα
κι αναλαμβάνει εξολοκλήρου την ευθύνη

σ’ αυτή που αγάπησα θα πω να υπομένει
δε τη φωνάζουνε τυχαία γαρ “Μαρία”

είναι απ’ της μοίρας ‘κείνα τα παιχνίδια
τούτος ο έρωτας που μοιάζει τόσο ανέφικτος
σαν ανεκπλήρωτος τη μια να ξεμακραίνει
στην άλλη πάλι να επιστρέφει ολοταχώς.


γιώργος_κ