Τη γλώσσα, ποιητές!

Τραγούδια μάθαμε, στο στόμα να τα λέμε
που άλλα υμνούν τους έρωτες κι άλλα το μισεμό μας
με μελωδίες πένθιμες, μέσα στις εκκλησιές

τη γλώσσα ποιητές, τη φτιάξαμε για να ‘χουμε να τρώμε
ποιήματα, που να μιλούν για έρωτες κι άλλοτε για τις θύμησες

αφού πνευματική τροφή δε βρήκαμε κρυμμένη στα ντουλάπια
μήτε και το ψωμί να ψήνεται, στα φώτα της σελήνης

εμείς, στο στρογγυλό τραπέζι μας, βρήκαμε τον Μπωτλαίρ
για κολατσιό στο λιόγερμα, τρώγαμε τον Ελύτη
στις σκάλες π’ ανεβαίναμε, του Κάλβου τις Ωδές

τη γλώσσα ποιητές, τη φτιάξαμε για να μιλά η εκδίκηση
για να μιλούν οι λέξεις που κολλούσανε στο στόμα
όταν εκφράζαμε του κόσμου τις πληγές

αφού σημαίες και πανό, στα χέρια δεν υψώσαμε
μήτε στους δρόμους μαζωχτήκαμε να κάνουμε ειρήνη

εμείς, το δίκιο λέγαμε, του εργάτη τις ουλές
κι αυτοί μας καταχώνιασαν στον πάτο της ευθύνης

τραγούδια μάθαμε, στο στόμα να τα λέμε
που άλλα υμνούν τους έρωτες κι άλλα το μισεμό μας
με μελωδίες πένθιμες, μέσα στις εκκλησιές.


γιώργος_κ