Σκιές

Οι σκιές των ματιών σου, με κοίταξαν στα μάτια
μου είπαν “σ’ αγαπάω” και το εννοούσαν

το γνωρίζω γιατί, η μιλιά τους αν και βουβή
ήταν τόσο ηχηρή και γεμάτη επιθυμίες
που ένιωθα πως ήταν χρέος μου να τις εκπληρώσω

και το προσπάθησα, μα απέτυχα να τις φέρω εις πέρας
υπήρξα μόνος .... υπήρξες μόνη .... ανάμεσα σε σκιές

το προσπάθησα, μέχρι να μάθω
πως για να διεκδικήσεις κάτι, πρέπει να σε διεκδικεί κι εκείνο
- ποιος άλλωστε μπορεί να διεκδικήσει, κάτι που του ανήκει; -

γιατί η αγάπη, είναι κάτι που περνάει απ’ τον έναν στον άλλο
κι ύστερα πάλι επιστρέφει στον κάτοχο, υπερδιπλάσια

γιατί κι ο έρωτας, παίρνει δύναμη από των δύο τον έρωτα
κι ύστερα επιστρέφει πίσω με την υπερηφάνεια του νικητή

για να αισθάνομαι υπερήφανος, πρέπει να αισθάνεσαι υπερήφανη
για να σε θέλω, πρέπει να με θέλεις
και για να είμαι μαζί σου, θα πρέπει να είσαι μαζί μου

για να σ’ αγαπάω όμως, δε χρειάζεται να μ’ αγαπάς

άλλωστε αυτό μου είπαν οι σκιές των ματιών σου
όταν ακόμα δεν είχαν γίνει σκιές.


γιώργος_κ