Μ’ ακούς;;;

Μου χτύπησε την πόρτα, αυτός ο όμορφος θεούλης
αυτός ο ομορφούλης ντε, με τη φαρέτρα του
που ρίχνει τα βελάκια του, σ’ ανύποπτες στιγμές
στην κάθε μια καρδιά της οικουμένης

συνέβη το μοιραίο, μόλις άγγιξα τα χέρια σου
μιαν ώρα που δειλά τα χείλη σμίξαν
θυμάμαι ήταν καλοκαίρι, ναι, Ιούνιος, απόγευμα
και πίναμε στο λιόγερμα φιλιά! αχ, με τρελαίνεις!

τα λόγια μου απ’ το τρακ, πως τρεμοπαίζανε στα χείλη!
μα μες στην αγκαλιά σου όλα μου πέρασαν
να ξέρεις, είσαι φάρμακο που και νεκρό ανασταίνεις
θυμάσαι πως τα λόγια μου ξεκίνησαν;;; “με θέλεις;”

κι εσύ αστέρι μου όμορφο, πνοή απ’ την πνοή μου
αμέσως αποκρίθηκες με μια γλυκιά αγκαλιά σου
τα χέρια μας, λες χόρευαν, σκοπούς Ιταλικούς
και κόλλησε το πρόσωπο, στο πρόσωπο! μ’ ακούς;

μου χτύπησε την πόρτα, αυτός ο άπαιχτος θεούλης
που κάνει όλα τα πλάσματα, να νοιάζονται για κάποιον
αυτός που μου σημάδεψε για πάντα την καρδιά σου
γι’ αυτό και η μισή είναι δικιά σου... μ’ ακούς;;;;;


γιώργος_κ