Ρομάντζο

Πεθύμησες φιλί από τα χείλη μου, μωρό μου;
αγάντα να ‘βρω πάλι μια παρθένα
τα χείλη ματωμένα, σαν χτικιάρικο τριαντάφυλλο
να στάζει όλη η πίκρα απ’ το ψέμα

πεθύμησες δροσιά από τα μάτια μου, μωρό μου;
αγάντα να περάσουνε τα τρένα
το πι’ όμορφο μπουμπούκι όλου του κόσμου να διαλέξω
που άντρας δε το άγγιξε κανείς πριν από μένα

θα βρω λοιπόν την πύλη που δε διάβηκε ψυχή
κι ευθύς θα την περάσω μ’ ένα σάλτο
θα φτιάξω την κατάσταση να μοιάζει με ρομάντζο

τα όνειρα που κράτησα για σένα, ονειράκι μου
τα ξέρασα στης μνήμης το καρνάγιο

το σπίτι μου απ’ το σπίτι της απέχει μια ζωή
μα όση μου ‘χει μείνει θα τη φάω να την ψάχνω
στον κόσμο, να μην έβρισκα ανήθικο κορμί
πιο πάνω απ’ τη ζωή μου να τη βάλω

οι μέρες δε γυρνάνε σ’ όλα αυτά π’ ονειρευτήκαμε
κομμάτι από καρμπόν, εμείς στα δυο το μοιραστήκαμε
οι μέρες δε γυρνάνε σε στιγμές που αγαπήσαμε
μας κάρφωσαν ανέλπιστα καρφιά και μας πονάνε

για κοίτα με για λίγο, δε θα βρεις τέτοια αγάπη
να ξέρεις, αγαπώ μ’ έναν ιδιαίτερό μου τρόπο
θα είναι τυχερή όποια στα σκέλια της μου μάθει
τις πίκρες, πως ν’ αφήνω μες στο χρόνο

θα βρω λοιπόν την πύλη που δε διάβηκε ψυχή
κι ευθύς θα την περάσω μ’ ένα σάλτο
θα φτιάξω την κατάσταση να μοιάζει με ρομάντζο

τα όνειρα που κράτησα για σένα, ονειράκι μου
τα ξέρασα στης μνήμης το καρνάγιο.


γιώργος_κ