Οι πριγκίπισσες τελείωσαν στη γη

Μια ιστορία θα σας πω που μοιάζει παραμύθι
μα ετούτη η αφήγηση λες γίνηκε στ’ αλήθεια
πριγκίπισσα ερωτεύτηκε έναν πρίγκιπα με πάθος
κι αυτός που την αγάπησε, την άφησε να φύγει

στην καύτρα του Καλοκαιριού, του καύσωνα τη ζάλη
δυο νέοι συναντήθηκαν στην πρώτη τη φορά τους
εκείνος ομορφόπαιδο, δεν είχε αγάπη άλλη
κι εκείνη ως πριγκίπισσα, αμόλυντη κι αγνή

στα μάτια κοιταχτήκανε και δώσανε το λόγο
πως θα ‘ναι ο ένας πάντα πλάι στον άλλο στη ζωή
κι ευθύς τ’ αποφασίσανε να γίνουνε ζευγάρι
ανδρόγυνο σε μια εκκλησιά, την πιο ερημική

γεμίσανε την πλάση και τον ήλιο, το φεγγάρι
φιλιά, αγκαλιές και στίχους που τους γράφανε μαζί
τον κόσμο όλο γυρίσανε μ’ ένα παλιό αμάξι
που φάνταζε σαν άμαξα με άλογα, χρυσή

για κοίτα πως αλλάζει τα φαινόμενα η αγάπη
σε μια στιγμή νομίζουμε, αφήνουμε τη γη
κι ευθύς σαν αστροναύτες πως πετάμε στο φεγγάρι
μα κάποτε ξυπνάμε κι ικετεύουμε ζωή

ο πρίγκιπας της χάρισε έναν κήπο με λουλούδια
αρώματα και χρώματα, μπορντό και βυσσινί
της δίδαξε αλήθειες και της έμαθε τα λόγια
που αφήσανε για προίκα ποιητές, οι πιο τρανοί

εκείνη τον δασκάλεψε στο ψέμα να πιστεύει
Θεό να προσκυνά, όσα το χρήμα ευημερεί
καλά, του είπε, είναι τα αισθήματα κι η αγάπη
μα δε γεμίζει η αγάπη την κοιλιά μας με φαΐ

για κοίτα τι παθαίνουμε και ζούμε μι’ αυταπάτη
νομίζοντας πως βρήκαμε το ταίρι μας στη γη
ο έρωτας, αγάπη μου, περνά απ’ το στομάχι
κι αν ήσουνα πιο πλούσιος, θα ήμασταν μαζί

εκείνη τον δασκάλεψε στο ψέμα να πιστεύει
γιατί ‘χε τη φωλίτσα της ακάθαρτη από πριν
του έλεγε πως ήτανε ανέγγιχτη από χάδι
πως άντρα δεν πλησίασε να πάρει ένα φιλί

το ψέμα της δεν έφτασε το δίκιο να σκοτώσει
η αλήθεια όπου κρύβεται μια μέρα θα φανεί
του έλεγε, τα μάτια του, την είχανε πληγώσει
κι αν έφευγε, θα έμοιαζε, πως έμεινε η μισή

στην καύτρα του Καλοκαιριού, του καύσωνα τη ζάλη
δυο νέοι συναντήθηκαν στην πρώτη τη φορά τους
νομίσανε πως πήρανε μορφή τα όνειρά τους
μα φαίνεται, οι πριγκίπισσες τελείωσαν στη γη.


γιώργος_κ