ΑΣΜΑ ΔΙΠΛΟ ΜΕ ΠΑΓΟ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

Είχα τα μάτια μου κλειστά κι έδωσα βάση
στα κλάματά τους. Δεν είπα:
«Ρ’ άντε κάν’τε όλοι στην πάντα!»
Δεν τσίνησα για την ξύλινη πίστα,
για τα λουλούδια που έπεφταν βροχή
-να μην βλέπω ούτε το πρώτο τραπέζι-
κι ο σκούπας να κοιτάζει τον κώλο της λουλουδούς,
ο ηλεκτρολόγος, το καθίκι, να έχει χάσει το παιχνίδι:
πίσσα σκοτάδι, Λυσσιατρείο το κατάστημα...

Είχα τα μάτια μου κλειστά κι έδωσα βάση
κι όταν άναψαν τα φώτα βρέθηκα σαν τον φιστικά
πάνω στην πίστα: πουκάμισα, γραβάτα,

σακάκι ένα κουβάρι, τα παπούτσια

μαντάρα μες στις λάσπες...


Του Άδη το περίγελο κατάντησα, λεχρίτες!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ