Ρούσσα

( + για την αδικοχαμένη αδερφή)

Το ξέρω πως θα ‘ρθεις, κρυφά στην κάμαρά μου
μια νύχτα που δε θα μιλά κανείς

το ξέρω πως θα ‘ρθεις, τριγύρω η ανασαιμιά μου
περίμενε ως το φως της χαραυγής

δεν ξέχασα τον ήχο απ’ τη μιλιά σου
το γέλιο με το χάδι, στη χαρά σου
στο λέω, να ‘σαι πάντα γελαστή
κι ας λείπεις απ’ το πλάι μου για χρόνια

για μένα δεν προχώρησε ούτε ώρα
δε βιάστηκε να φτάσει το πρωί
σαν τώρα, μες στα χέρια μου που σ’ έπαιρνα
- μην ξέχασα ή λησμόνησα την ώρα; -

πιο κόκκινη δε θα μπορούσε να ‘ναι η Άνοιξη
πιο μεταξένιο το κορμί, δε θα γινόταν
πιο πάλλευκη η αγνότητα στον ήλιο της

γνωρίζω, τριγυρνάς στην κάμαρά μου
με βλέπεις, δε σε βλέπω όταν το θέλω
τριαντάφυλλα σε έραναν εκείνα που πιστεύω
χαιρέτα μου τους ζωντανούς π’ αγάπησα.



Γιώργος_Κ
04/09/2008