ΚΑΘΕΝΑΣ ΘΕΛΕΙ ΕΝΑΝ ΘΕΟ...

Καθένας θέλει έναν θεό δικό του, πρίγκιπα. Όμως
τα βρίσκουν μεταξύ τους όταν έρθει μεσημέρι
με την χελώνα, το τζιτζίκι και την πέτρα πυρωμένη˙
κι έρθει το απόγευμα με τη λευκή
φτερούγα του ορίζοντα απλωμένη, μυρωμένη,
κι έρθει το σούρουπο με τον αποσπερίτη
φιλόσοφο σε περισυλλογή.

Άνθρωποι είναι, πρίγκιπα. Κι αυτό σημαίνει
πως απ’ την ίδια εξορία
δρέπει ο καθένας την πληγή του.

Κι αυτός: «Το σύμπαν είναι επίπεδο, και διαστέλλεται,
και δεν μπορώ να καταλάβω
τι περισσότερο μπορεί να κάνει ένας θεός».


ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ