Το πουλί με το εβένινο φτέρωμα

Μέσα από τον τρεμάμενο άνεμο
που γέρνει πλαγιαστά τις κορφές των δέντρων
έρχεται ο αχός της σκέψης σου
στραφταλίζει το πρόσωπο
ασημένιες σταγόνες εδώ και εκεί
κατάχαμα ριγμένες οι θύμησες

Στο τραπέζι της κουζίνας αφημένο το όνειρο
μάγισσες το κύκλωσαν
μεθυσμένο χορεύει ….
ακολουθεί σκοπούς, προαιώνιων μυστηρίων

στης μοναξιάς το γκρίζο μονοπάτι
χρωματιστό μελάνι απλώθηκε
μαύρο πουλί, επάνω στο χαρτί
ζωγραφίζει με το ράμφος του
σκιαγραφεί σχήματα, ερμηνεύει χρησμούς
τρέσες τα μαλλιά σου, καλύπτουν
της νύχτας τον μανδύα
σημάδια ,χαρακιές…οι επιθυμίες

ξαναγεννιέται πολυάστερος ουρανός
λαχανιασμένα τα λευκά δάχτυλα αγγίζουν
μέσα στην ηδονική παρουσία μαστούς..
θηλές ρόδινες ,στο χαμηλό κρεβάτι
τα όνειρα συνωμοτούν ,κάνοντας επιδέξιο έρωτα

σαν βέλη καρφώνονται στην πλάτη, στους ώμους
αργές μπερδεμένες οι αισθήσεις…
είναι σχεδόν απομεσήμερο..
που πήγαν οι εραστές?
Αυτός ο γρίφος είναι αδιέξοδος

Ελπίδα…