Όταν νυχτώνει..

οι δρόμοι που βγάζω βόλτα τις σκέψεις μου
με περιμένουν πως και πως.

Τις ποτίζω με ουίσκι και βότκα
για να μην με ζαλίζουν.

Κι εκείνες μεθυσμένες, ξεκινούν,
κάνουν ερωτήσεις.

Κάθε νύχτα, παίρνουν και κάτι,
γίνομαι έρμαιο στα χέρια τους.

Λένε πως οι σκιές ξυπνούν σαν τέρατα
και δραπετεύουν τα βράδια όπως οι σκέψεις.

Όταν ο αέρας φυσήξει η σκέψη ταξιδεύει
σαν το τρένο τον εννιά..

Ποτέ δεν ήταν αρκετές οι στιγμές μαζί σου,
για να μη τελειώσουν ποτέ.

@ Marie's Blog 5-4-09

Σχόλια