όνειρα μαζεύω...

τα καλύτερα ποιήματα
πάντα χειμώνα τα έχω γράψει
μέσα στου παγωμένου ήλιου την γκριμάτσα
αέρινες κοπέλες οι νιφάδες
μου χαμογελούν
κάνοντας σκέρτσα ερωτικά
φουρκίζουν τις ελπίδες μου
απο της φυλακής μου το μικρό παράθυρο
μια στάλα άσπρο του ουρανού αγναντεύω
χειμώνας έλεγα...
και θαρρείς άκουγα την θάλασσα
με ορμή τα βράχια να χτυπάει
και εγώ με ένα μικρό ραβδί
σχήματα χάραζα στον ξεφλουδισμένο τοίχο
εδώ βρίσκομαι....υπάρχω
με μια άρρωστη φιγούρα συντροφιά
κόκκινα τριαντάφυλλα στο πάτωμα σκορπίζω
γιατί εδώ, μονάχη τριγυρνώ
κρατώντας ένα ρολόι
που οι δείχτες του σταμάτησαν
σε σκόρπια όνειρα...

Ελπίδα