Αδελφική αγκαλιά

Στα ματια σου διαβασα παλι αποψε,

αυτα που κρυβεις καλα μες την ψυχη,

και ειδα ενα ονειρο μισοτελειωμενο.

Χαμηλωσες αμεσως το βλεμμα

να δειξεις πως ολα ειναι καλα

μα η καρδουλα σου το ηξερε μοναχα

πως ενιωθε εκεινη την στιγμουλα.

Η πικρα ετρωγε τοσο καιρο σαν το σαρακι,

την πονεμενη σου ψυχη,και ενα χαμογελο,

στα χειλη σαν ψευτικο να αχνοφενεται.

Η ψυχη σου παλι μαυρισε,

και κυλησε το δακρυ μ'απορια

στις ελπιδες για το αυριο.

Δεν μιλουσες,δεν εβγαζες μιλια,

φοβοσουν μηπως δεν υπαρξουν ματια

να νιωσουν αυτο που βιωνεις μεσα σου.

Τοτε ενα εντονο ροζ φουτερακι,επεσε σαν σεντονι,

στην ψυχη να την ζεστανει,

να βρει απαγκιο το κορμι,σε μια αγκαλια αδελφικη.

Ρωτουσες,σιγανα,

πως μοναχος θα περπατησω το μονοπατι,

που μονο αγκαθια,πετρες,και πονους δυνατους εκρυβε στο διαβα του;

Και μια γλυκια φωνουλα αμεσως ακουστηκε να λεει απο το υπερπεραν,

"Πιστεψε σε σενα,θα τα καταφερεις,

δεν εισαι μονος ματια μου,οσο και αν η καρδια αιμορραγει,

εχεις μια αδελφουλα,φυλακα,προστατη να περπατησετε μαζι στο προορισμο για τις Ιθακες.

Κοιταξε βαθια μες την ψυχη να δεις την δυναμη σου,και με το κοφτερο σπαθι θα κερδισεις καθε μαχη."

Σαν σφαιρες πεσανε οι αναμνησεις στο μυαλο,

και οι σκεψεις τυπωμενες με το μελανι της καρδιας,

πανω στις φωτογραφιες μεσα στο ημερολογιο.

Βαρυς πονοκεφαλος και λυσεις για μια σχεση,

να ζαλιζουν το μυαλο,και δυο δαχτυλα στοργικα,

να προσπαθουν να μαλακωσουν το πονο.

Τελος μια αναζητηση στο χρονο,μιας Μαριας,

πριν φτασουν τα Χριστουγεννα,

καρτερουν για να γλυκανουν την συννεφια της ψυχης,

του ανθρωπου που λατρεψε πιο πολυ απο ολα,

και ενα γκριζο συννεφο στον μαυρο ουρανο να ζωγραφιζει μια καρδια.