Σε ψάχνω σε παλιές φωτογραφίες

~~

Αρχίζω απ’ το μηδέν μετρώντας τις καλές στιγμές
στα χέρια μου μία μία πέφτει η φωτογραφία
και μοιάζουνε σαν της Πανδώρας το κουτί
- άγνωστο αν η μοίρα μας θυμάται το στερνό φιλί -
εγκλωβισμένες μνήμες σε μια προσωπογραφία

στο άναμα της σκέψης μου ψελλίζω τ’ όνομά σου
σ’ αυτό θα μεταλάβω απόψε, αγαπημένη
και όλα πως περνούνε! σα μια όμορφη ταινία
σαν τραίνα που αναχωρούν μακριά στη Γερμανία
και φεύγουν τα βαγόνια τους και παίρνουν τη ματιά σου
στερνό φιλί η ανάμνηση και τα χαμόγελά σου
που λες κι αποτυπώθηκαν στου δρόμου τη γωνία

τα χνώτα μου θολώνουν την εικόνα της ρεκλάμας
κι η στάση που ανταλλάσσαμε φιλιά, έχει ερημώσει
το ζωντανό σου μα άψυχο αγγίζω πάλι, σώμα
στ’ ορκίζομαι, το σάλιο μου κόλλησε στο μηρό σου
κι έμεινε πάνω του σα χαρακιά στυγνού εγκληματία

κοιτώ τα μάτια αυτά που με φιλήσαν με λατρεία
και αντικρύζω δάκρυα που ξεχειλίζουν πίκρα
η λάμψη της αγάπης μας έσβησε απ’ το χρόνο
και τ’ άρωμα του θεϊκού κορμιού ξεπλύθηκε με βία

ανοίγω το ραδιόφωνο να βρω το δολοφόνο
κι ακούω το τραγούδι μας που λέει για μια νύχτα

εσύ κρυμμένη πίσω από την κάθε ασπίδα
κι εγώ Δίας γινόμουνα σε κάθε καταιγίδα
φωνές και λόγια άκουγες παράξενα κι αστεία
φωνές και λόγια άκουσα σε τούτη την πορεία
που απέμεινα εμβρόντητος να τα μετράω πίσω

το είδωλό σου έμεινε επάνω στη μαρκίζα
ν’ αναβοσβήνει έρωτες που πήραν τα καράβια
ν’ αργοπεθαίνουν τα χαρτιά που γεύονται τη γλύκα
κι εγώ μ’ ένα παράπονο να ουρλιάζω με μανία

ΓΙΑΤΙ;

και μες την κρύα τη βραδιά τα μονοπάτια πήρα
κι έκρυψα μέσα στο παλτό παλιά φωτογραφία
για να δακρύζω όπου κι αν πάω απ’ το ενθύμιό σου
όσο κι αν ζω θα σ’ αγαπώ κι ας έληξε ο καιρός σου
που μες τα χέρια σου γλυκά με κράταγες σα μοίρα

κι εδώ στην άκρη του γκρεμού στην κρύα νύχτα
το ηττημένο αστέρι μας κοιτάζω όπως πεθαίνει
η λάμψη του μας τύφλωσε σε κάποια μπυραρία
που βγαίνοντας βαφτίσαμε τον ουρανό αγάπη
και έρωτα τ’ αστέρι μας, να το ‘χουμε σημάδι

άδειο βαγόνι η μοίρα, χέρια αδειανά σ’ αυτή την πορεία
μόνοι τα βράδια, έξω σκοτάδια, ξανά η βροχή

δεν υπάρχει η αγκαλιά να σε σφίξω αγάπη
κι ένα που έσβησε κλαίει, παγωμένο κεράκι
δεν υπάρχει ο αγέρας να ρουφήξω ανάσα
και στην πόζα που πήραμε, δες! πεθαίνουν τα άστρα

κι αν ξεθώριασαν όλα, μη δακρύζεις καλή μου
θα ‘σαι πάντα το τέλος κι η καινούργια αρχή μου
κι αν το όνειρο έφτασε ν’ απομείνει μισό
τ’ άρωμα του κορμιού σου έχει κάτι απ’ τους δυο

και στεγνώνει ο ήλιος ματωμένο στεφάνι
με το πλοίο ταξίδεψε που δε βρήκε λιμάνι
να γλυτώσει η καρδούλα μας τη στερνή μαχαιριά
εσύ κάπου στα ξένα κι εγώ σ’ άλλη αγκαλιά

άδειο βαγόνι η μοίρα, χέρια αδειανά σ’ αυτή την πορεία
μόνοι τα βράδια, έξω σκοτάδια, ξανά η βροχή

αναμνήσεις και δάκρυα σε θολές σημειώσεις
πως να δώσω στην άψυχη ξαναμμένη στιγμή
τη μαγεία που χάθηκε και την πρώιμη νιότη
των φιλιών τη γλυκάδα, τη χαρά, την ορμή;

πως να ζήσει το όνειρο, ν’ αναστήσω το πάθος
να γεμίσω με χρώματα τον καμβά της ζωής;
οι θολές αναμνήσεις μας στου κουτιού μου τον πάτο
κι εσύ λείπεις απ’ τ’ όνειρο, ξεβαμμένη μορφή

ΓΙΑΤΙ;

κι αν ξεθώριασαν όλα, μη δακρύζεις καλή μου
θα ‘σαι πάντα το τέλος κι η καινούργια αρχή μου
κι αν το όνειρο έφτασε ν’ απομείνει μισό
τ’ άρωμα του κορμιού σου έχει κάτι απ’ τους δυο

δεν υπάρχει η αγκαλιά να σε σφίξω αγάπη
κι ένα που έσβησε κλαίει, παγωμένο κεράκι
δεν υπάρχει ο αγέρας να ρουφήξω ανάσα
και στην πόζα που πήραμε, δες! πεθαίνουν τα άστρα.

~~

Στο ποίημα αυτό προσκόμισαν φωτογραφίες τους οι εξής φίλοι από το facebook:

Stigmi
Omixli Sti Limni
Σταυρούλα Αντζουλάκου
Λούσυ Μπούμη
Tasos Chrys
Γιώργος_Κ
Giota Biz
Maria Kokkinou