Μέθη

Μ’ αρέσει να μιλώ, νύχτες ολόκληρες,

για βλέμματα που έζησα σε στιγμές.

Και πώς τα μάτια μου τ’ αντίκρισαν γυμνά, δεν ξέρω.

Το τσιγάρο το πρώτο στ’ όνομά σου το σβήνω

Και μεθώ

Αχ, αυτό το πρίσμα της ποίησης

της γλυκιάς διαστρέβλωσης των πραγμάτων,

ό,τι κι αν το διαπερνά,

μεμιάς αγνότερο γίνεται.