Πολιτεία

~~

Τούτο το γράμμα χρωματίζω με πινέλα
βλέπεις δεν έμαθα να ζωγραφίζω, παρά μονάχα κάτι άκομψες τελείες
γεμάτες με σιωπή, αποσιωπητικά και φλέγμα
όσο απόμεινε απ’ τη φωνή που ούρλιαζε απεγνωσμένα
παίρνοντας χρώμα απ’ την κλίμακα του μαύρου
για να το κάνω διάφανο, σαν το βερνίκι των νυχιών σου

- η νύχτα ξέβαψε -
και φωτισμένη απ’ την κολόνια, άλλαξε όψη
γυάλισε η πόλη μου απ’ της βροχής τις στάλες και τα δάκρυα
βλέπεις πολλοί διαλύθηκαν εν μια νυκτί και με μανία τέτοια
όπου η σιωπή μετά, αργότερα, κατόπι
ζητούσε αντάλλαγμα της παιδικής ονείρωξης την παθιασμένη δόση

ξέρεις εσύ...

γέμισε η νύχτα πιτσιλιές λευκές, σταγόνες του λευκού αλφάβητου..
Άγγιγμα, Βλέμμα, Γεύση, Δάχτυλα, Έρωτας, Ζεύγος, Ηλιοβασίλεμα
Θαλπωρή, Ίριδα, Κλίνη, Λατρεία, Μουσική, Νεύμα, Ξενοδοχείο
Ομορφιά, Παρέα, Ρόδινο, Συνήθεια ,Τηλεπάθεια, Υγρά, Φαντασίωση
Χάδι, Ψίθυρος, Ωκεανός...

κι ύστερα το σκότος
πηγαινοερχόμουνα στις σκάλες σου να βρω ένα μικρό κομμάτι από Συμπόνια
να το πάρω στο Ταξίδι κολατσιό μου...

κανείς δε με λυπήθηκε

κι έμεινα έρμο, πεταμένο αποπαίδι στη βροχή
να μασουλάω πασατέμπο και ψημένα κάστανα, να φτύνω τ’ αποτσόφλια τους
ν’ αναμετρώ τα όσα οι άλλοι χαίρονταν στο διάβα της ζωής
- σε μια ζωή που τους χαρίστηκε με περισσή ευκολία -
κι εγώ να προσπαθώ μ’ ένα τηλέφωνο μουγγό να παίζω με τα γράμματα
για ν’ αποδείξω της αγάπης τα πρωτεία ...

κομμένα αυτά.. ανήκουνε στο παρελθόν, σε μουχλιασμένα, κίτρινα βιβλία
και σε συρτάρια που φυλάσσουν ψεύτικα και σκονισμένα λόγια αλαζονείας
κρυμμένα έντεχνα σε ερωτικές επιστολές, δίχως καμιά αξία

μικρός ετούτος ο παράδεισος να ζεις τον έρωτα, δε μας χωράει
μεγάλη η κόλαση που μας καλύπτει όταν χάνεται
κι η πιο πικρή ανταμοιβή, η αχαριστία
να μη σου λένε κάτι αυτά τα μάτια που αγάπησες, όταν τα βλέπεις πάλι
να σου ζητάνε μόνο να πηδήξεις μέσα τους, να βυθιστείς
όσο μπορείς, χωρίς σωσίβιο, σ’ αυτήν την απληστία

κι ενώ γυρίσανε των Αθηνών κάθε κρυφή γωνία
και δεν υπάρχει κάπου ένα μέρος να κρυφτούνε
- έτσι κολύμπησαν και πνίγηκαν τα μάτια μου σ’ αυτή την πολιτεία -
τουλάχιστον να μην τα βλέπουν οι περίοικοι να σπαρταράνε
κι οι καστανάδες άλλο πια μην τα λυπούνται
σαν χωριστή τραβήξανε πορεία...



γιώργος_κ