Ξεκίνησε να βρέχει

Ξεκίνησε να βρέχει ...
πάει καιρός που τώρα βρέχει κάθε μέρα
να δεις τις στάλες πως διασπώνται στα πλακάκια που βαδίζαμε

βαδίζαμε σκυφτοί και σιωπηλοί
άυλοι άνθρωποι, αδειανοί
σα να μην είχαμε ανταλλάξει μια κουβέντα
ένα χάδι, μια αγκαλιά ή ένα φιλί
μες στον πολύπαθο έρωτά μας ...

σα να μην ήμασταν εμείς, οι τελευταίοι μιας στιγμής
που ερωτικά σ’ ένα κορμί είχαμε ενώσει!
- πώς είχες νιώσει; -

νιώθω απίστευτη οργή, θλίψη κι ανάγκη και θυμό
νιώθω αμέτρητα "γιατί" να μ’ έχουν ζώσει
πως θέλω κάπου να μιλήσω, να ξεσπάσω
νιώθω εγκατάλειψη μ’ απίστευτο λυγμό

κι αντιλαμβάνομαι πως όλα έχουν τελειώσει ...

πάει καιρός που βρέχει τώρα κι απ’ τα μάτια μου
- αυτά τα μάτια αν θυμάμαι είχες λατρέψει -
βλέπεις, τα πίστευα όλα ο τρελός, πολλά τα λόγια ...
και ο,τι άκουγα και μ’ άγγιζε είχα κλέψει

- πολλές θυσίες για να κλέψω κομματάκι-κομματάκι την καρδιά σου -

πολλές οι μέρες και τα δάκρυα με πνίγανε κι υπέμενα
πολλά μου κάτσαν’ στο λαιμό και τα κατάπινα
κι όσα που είχαν μαζωχτεί με κατατρώγανε
μα απαντούσα, πως εσένα είχα διαλέξει ...

ευχαριστώ λοιπόν, που χόρτασα με κλάματα
κι απ’ την ανάγκη ν’ αποδείξω τις αξίες μου!
λυπάμαι μόνο - και κοίτα με κατάματα -
αν κάπου έσφαλα ... και σου ζητώ συγνώμη

θέλω να φύγω από ‘δω με καθαρή συνείδηση
και για τα λάθη μου συγνώμη να ζητήσω
από τον φίλο, τον εχθρό ή τη γυναίκα μου
ό,τι κι αν πλήγωσα, ζητώ να το εξαγνίσω

βλέπεις, εκεί που θα ανταμωθούμε πάλι
μόνο γαλήνη θα υπάρχει και τα αισθήματα
δε θα μπορείς να διασκεδάζεις με τα χρήματα
θα ‘σαι ένα ράκος απ’ τη μέρα που θα φύγω ...

σημάδι δείχνει ο καιρός κι είναι ευκαιρία να διακόψει αυτή η αγάπη

αυτή η πολύπαθη, η αγνή, αυτή που είχαμε ορκιστεί
πως θα κρατούσε μια ζωή, μες απ’ τα λάθη

άλλο να μη μακρηγορώ
δε ψάχνω μέσα από τους στίχους μου να κλαίγομαι
απλά θυμήσου ταχτικά, να μου προσέχεις τα παιδιά
κι όσο για μένα ... ε, βγήκα λίγο να ξεσκάσω ... !



Γιώργος_Κ
Παρασκευή 21/11/2014