Μικρό, τιποτένιο εγχειρίδιο ποίησης
Για την Hμέρα της Παγκόσμιας Ποίησης ( 21/03/2015)
Μικρό, τιποτένιο εγχειρίδιο ποίησης, από έναν τυχαίο ...προς έναν νέο ομότεχνο !
~~~
Να μη ντραπείς, για σένα φίλε ή φίλη που συγγράφεις
να μην ντραπείς να πιάσεις το μολύβι σου και ανά πάσα μια στιγμή, να καταγράψεις..
σε όποια άθλια ή χαρούμενη στιγμή η ζωή σου και να βρίσκεσαι
να καταγράψεις την ΣΤΙΓΜΗ
( μιας που όλα στη ζωή γίνονται σε μια στιγμή και χάνονται μετά!)
γεννιόμαστε σε μια στιγμή, σε μια στιγμή νομίζουμε πως πήγαμε σχολείο, όσο περνούν τα χρόνια
σε μια στιγμή ερωτευόμαστε και η μαγεία, σε μια ανείπωτη στιγμή μας κατακλύζει
σε μια στιγμή ένα συναίσθημα μας κάνει να δακρύζουμε
και σε μια άλλη τρυφερή στιγμή ένα φιλί, χύνεται από τα χείλη σα σιρόπι σοκολάτας
σε μια στιγμή χωρίζουμε ... σε μια στιγμή αποχωριζόμαστε από εκείνο που νομίζαμε πως ήτανε για εμάς το άπειρο...!
σε μιαν υπόλογη στιγμή, το μετανοιώνουμε μετά από καιρό ...για μια στιγμή σαστίζουμε
κι όταν κληθεί το πέρας μας, στον μάταιο τούτο κόσμο, σε μια στιγμή βγάζει φτερά η ψυχή μας για να ταξιδέψει...
Να μη ντραπείς, ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά να μας μιλήσεις για όσα πέρασες
μη λυπηθείς ή μη μετράς τα χρόνια που χαθήκαν
όσα κι αν είδες στη ζωή ή γέλασες μ’ αυτά ή έκλαψες ή σε προδώσαν
όσα κι αν έχουν μαζωχτεί, είναι οι στίχοι σου που σαν τις τύψεις θα σε κυνηγάνε
υπάρχει ο έρωτας που ανανεώνει κι αγαλλιάζει το κορμί μας
( γινόμαστε παιδιά μέσα απ’ τα χέρια του, μα σαν τον χάσουμε γινόμαστε ανήμερα θηρία!)
υπάρχει και η ψυχή, που θέλει περισσότερα από έναν έρωτα που ενίοτε πληγώνει *
κι αυτά στα λέω, φίλε (ή φίλη) νέε ποιητή, σαν ομοιοπαθής που πιάστηκε στα δίχτυα του κι αλάργεψε η ζωή του όταν εχάθη...
κινδύνεψε πολλές φορές ν’ αυτομαστιγωθεί, μα πόνεσε, δεν άντεξε το σώμα
κινδύνεψε πολλές φορές να τσακιστεί, μα κάποιος πρόλαβε στερνά για να τον σώσει..
τον άμεσο κι ανώδυνο τον θάνατο απέφυγε σε μια στιγμή αδυναμίας ...
αυτό είναι ο ποιητής, αστέρι μου, στο βαθύ σκότος του υπογείου, μα και στο πιο ψηλό βουνό με ζέστη και λιακάδα !
κι αυτά δεν σου τα μαρτυρώ εγώ μονάχα
δες, ψάξε, άκουσε, κυνήγα, μάθε, συλλογίσου, άντεξε, ερωτεύσου και κατέγραψε
ούτε σε μια στιγμή δεν πρόκειται μπροστά σου πια να βρεις την λέξη «τεμπελιάζω»
και λέξεις όπως «επαναπαύομαι» ή «καταθέτω τα όπλα» θα’ ναι για σένα παρελθόν
( το παρελθόν θα’ναι για σένα ίσως μάταιο μόνο, καθώς τα δυο της (του) μάτια θα χάνονται από μπρος σου, μην έχοντας την ικανότητα να τα...γυρίσεις!)
κανένας στίχος στο συρτάρι τώρα πια
βγάλτε τις λέξεις που ντρεπόντουσαν να βγούνε από μέσα σας
κι αυτά τα εντέχνως καλά κρυμμένα σας τετράδια ποίησης(παύλα) λευκώματα και (παύλα) μυστικά σας
καλώς να ορίσουν το λοιπόν στην παγωμένη ολονών μας επιφάνεια
που ξύλιασε να περιμένει μες στο κρύο, ανταμοιβή από τους κόπους της αγάπης που εδώκαμε !
(εδώκαμε, εδώκαμε, δώσαμε τόση που περισσεύει κι άλλη !)
(εδώκαμε, εδώκαμε, δώσαμε τόση που περισσεύει κι άλλη !)
κι αναρωτιέμαι, το λοιπόν, πόσο απύθμενη, φίλε (ή φίλη)ποιητή, είναι η αγάπη μας
καθώς κι αν διαμοιράζεται, αν μπαίνει σ’άλλα στόματα (ή σ’άλλα αιδοία), αν ταξιδεύει όταν χωρίζουμε, αν διαμαρτύρεται όταν πονάμε, ή απλά χαίρεται όταν εμείς χαιρόμαστε !
τούτο λοιπόν, είναι η ΕΥΤΥΧΙΑ και το νόημα της ζωής;;;
κάποιοι άλλοι δάσκαλοί μας ποιητές, προκάτοχοι ετούτης της ρημάδας τέχνης
«της ανασφάλειας που ζούμε» που άλλοι το αποκαλούν κι«ευθανασία»
μας διδάξανε λοιπόν, ακούστε!
να ψάχνουμε μονάχοι μας να βρούμε λύση στην Αλήθεια κι απαντήσεις
πάνω σε φιλοσοφικά, ερωτικά ή υπαρξιακά ζητήματα που αφορούν την πλάση
κι εμείς σαν άξιοι μαθητές, διαβάσαμε το μάθημα, το μάθαμε νεράκι ...
μα έχουμε ξεμείνει ακόμα από αυτή την απορία!
ποιό να’ναι εν τέλει το νόημα της ζωής, φίλε (ή φίλη) ποιητή;;;
( κι αυτό καλείσαι εσύ να το ανακαλύψεις .....!)
~~~
(ο τυχαίος) Γιώργος_Κ
* η σκέψη της Tonia Ksmdk
το νόημα της ζωής, κατά τον Ποιητή Τάσο Λειβαδίτη :
«Ίσως να το ‘βρα. Aλλά δεν θα σας το πω. Γιατί τότε εσείς τι θα ψάχνετε;»
Το ποίημα «Διαθήκη» από το βιβλίο «Εγχειρίδιο ευθανασίας», Τάσος Λειβαδίτης, εκδόσεις Κέδρος, 1979
Mια μικρή, πολύ μικρή αναφορά στα, κατά τη γνώμη μου Αριστουργηματικά βιβλία του Τάσου. Τα αποκαλώ Αριστουργηματικά, επειδή κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Τάσος Λειβαδίτης είναι Κωδικοποιημένος τόσο καλά, μέσα σε λακωνικές φράσεις, που είναι δύσκολο για τον καθένα μας να τον Απο-Κωδικοποιήσει με ασφάλεια.
Στο παρελθόν δοκίμασα να γράψω Κριτική ( και όχι μια απλή παρουσίαση) για ένα από τα βιβλία του, το «Mικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα» γράφοντας ένα άρθρο για το Ποιείν του Σωτήρη Παστάκα. Ήταν το πρώτο και τελευταίο μου άρθρο Κριτικής πάνω σε βιβλίο Ποίησης που έκανα, γιατί από το 2007 που ασχολήθηκα με το εν λόγω βιβλίο και το άρθρο, έχω αναθεωρήσει σε πολλά, πάνω στην Ποιητική του Λειβαδίτη, καθώς και στη φιλοσοφία της Ζωής, γενικότερα....
Αποσπάσματα έργου, λοιπόν, άνευ κριτικής:
Ποιητική συλλογή
Ποιείν ή www.poiein.gr
Φυσάει ...δως μου το χέρι σου
Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα
Α! Και πένες από φτερά J (απ’ όπου η φωτογραφία)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου