Χλωμό Σαββατόβραδο ~~~ ...και να μια μελωδία π’ ακούγεται, ξεχασμένη! καιρός πάει πολύς που άκουγα και διάβαζα για νέους κόσμους εδώ να μασουλάω Μαγιάτικο ψωμί, με ελαιόλαδο και δυόσμο... πόσα φεγγάρια μάτια μου να περιμένεις ακόμα; γεμίσανε τα φεγγάρια, αδειάσανε περάσανε μήνες, χρόνια, δεκαετίες γεμίσανε τα ποτήρια με πίκρες, φαρμάκι από χάπια και αηδία σπάσανε τα ποτήρια με μια μανία τόση, σε ραγισμένους τοίχους σπάσανε πάνω τους τα μπωλ, τα πιατικά σε στίχους που με κλάματα και με φωνές βαφτήκαν και σκέπασε η ερημιά την πλάση κι όλα χαθήκανε... ...και οι ψυχές ολούθε να περπατούνε, σα στοιχειωμένες οι κάμαρες κι έξω και μέσα η ερημιά να πλανάται στον ορίζοντα άγνωστες ψυχές να περπατάνε στο πλευρό σου ...τι φρίκη! άλλες σ’ ακολουθήσανε και πήρανε το κατόπι σου κι άλλες γίναν το έλκηθρο για την καταστροφή σου κι όταν είδαν την ανημποριά που κουβαλάς στις πλάτες σου εσύ που μόχθησες να τις κερδίσεις με τις βολές σου εσύ που περπάτησες χιλιόμετρα, που έφτυσες αίμα που κουβάλησες, που βράχηκες απ’ το χαλάζι που ξεποδαριάστηκες να μαζεύεις και να μαζεύεις τόσα χρόνια κι όταν είδαν την ψυχή σου ...λάχτησαν κι όταν είδαν τη ζωή σου, τις ομορφιές σου, τα πάθη σου όταν σε είδαν να κλαις απαρηγόρητος ή άκουσαν τα επιβεβαιωμένα σου λόγια στην αφοσίωση κι όταν γεύτηκαν τους εγωϊσμούς σου, τις αξίες σου, τις ιδέες σου τότε ήταν που σ’ αποχαιρέτησαν κουνώντας στοργικά το μαντήλι... πόσα φεγγάρια περιμένεις ακόμα μάτια μου να γεμίσουν; δώσαμε τα χέρια, δώσαμε την ψυχή μας τις πενιχρές μας οικονομίες για την αγάπη μας πουλήσαμε τα, δεδουλευμένα απ’ τα χρόνια μας, αποκτήματα δώσαμε τη στοργή και υπομείναμε του κόσμου τις κατραπακιές μέχρι που αρρωστήσαμε, δακρύσαμε, απελπιστήκαμε στο τέλος σβήσαμε, πέφτοντας, σαν άλλα πεφταστέρια καθόμαστε εδώ και συγκεντρώνουμε αναμνήσεις συλλέγουμε όμορφες στιγμές, να μπουν στη βιβλιοθήκη με το τζάμι πες μου! αλήθεια ναυαγήσαμε, άλλοτε σκληρέ και ψυχρέ κόσμε; απόκοσμε πελαγίσιε ορίζοντα, μασουλάμε βότσαλα να ξεχάσουμε το θυμό μας πονάω! μέσα μου, γύρω μου κι εκτός μου εδώ που υπάρχω, πονάω ακόμα ... και νυχτιές σαν και τούτη, με ξαστεριά κι ομίχλη χλωμό Σαββατόβραδο ψάχνω εναγωνίως να δω αν γέμισε το φεγγάρι ..... γιώργος_κ