ΕΓΩ ! ...κι έμειναν όλα νεκρά, εκεί στιβαγμένα, στο κουτάκι των αναμνήσεων... όχι, ψέματα, όχι νεκρά! Εκεί μέσα κατοικούν και ζούνε ακόμα οι μνήμες παλιές, λησμονημένες φωτογραφίες που ξεπετάγονται ξαφνικά στην επιφάνεια, σαν πας να ανοίξεις το κουτί! ..μα και στίχοι, και αφιερώσεις το παρελθόν ξεπετάγεται τρανό, έτοιμο να σε κατασπαράξει σαν ύαινα οι μνήμες, χαραγμένες στα πιο απρόσιτα εγκεφαλικά κύτταρα εκείνα που δεν πρόλαβαν ακόμα να καούν (ίσως και να μην σβήσουν ποτέ) ...ίσως εκείνα που θα καούν τελευταία γιατί ασκήθηκαν στο παιχνίδι του έρωτα και γίνανε πρωταθλητές για ‘κείνα μιλάω, που σκίρτησαν από λαχτάρα να σ’ έχουν και μπλέχτηκαν σ’ ένα ατέρμονο ερωτικό παιχνίδι που παίζουν τα παιδιά της γειτονιάς μας οι στίχοι με περικύκλωσαν κι απόψε, και οι μελωδίες και στο τέλος έβαλα τα κλάματα, σαν παιδί, από φόβο και αντίδραση στο θάνατό μου βαρέθηκα να σπάω την καρδιά μου κάθε τόσο σε κομμάτια, κι έτσι ξεσπάω λίγο-λίγο με άλλους τρόπους ... σκίζομαι,