ΕΓΩ !

...κι έμειναν όλα νεκρά, εκεί στιβαγμένα, στο κουτάκι των αναμνήσεων...

όχι, ψέματα, όχι νεκρά! Εκεί μέσα κατοικούν και ζούνε ακόμα οι μνήμες

παλιές, λησμονημένες φωτογραφίες που ξεπετάγονται ξαφνικά στην επιφάνεια, σαν πας να ανοίξεις το κουτί!

..μα και στίχοι, και αφιερώσεις

το παρελθόν ξεπετάγεται τρανό, έτοιμο να σε κατασπαράξει σαν ύαινα

οι μνήμες, χαραγμένες στα πιο απρόσιτα εγκεφαλικά κύτταρα

εκείνα που δεν πρόλαβαν ακόμα να καούν (ίσως και να μην σβήσουν ποτέ)

...ίσως εκείνα που θα καούν τελευταία γιατί ασκήθηκαν στο παιχνίδι του έρωτα και γίνανε πρωταθλητές

για ‘κείνα μιλάω, που σκίρτησαν από λαχτάρα να σ’ έχουν και μπλέχτηκαν σ’ ένα ατέρμονο ερωτικό παιχνίδι που παίζουν τα παιδιά της γειτονιάς μας

οι στίχοι με περικύκλωσαν κι απόψε, και οι μελωδίες

και στο τέλος έβαλα τα κλάματα, σαν παιδί, από φόβο και αντίδραση στο θάνατό μου

βαρέθηκα να σπάω την καρδιά μου κάθε τόσο σε κομμάτια, κι έτσι ξεσπάω λίγο-λίγο με άλλους τρόπους ...

σκίζομαι, ψυχορραγώ, αναπολώ και ουρλιάζομαι (αμίλητος) να νιώσω λίγο ζωντανός εδώ πέρα, περιμένωντας το τίποτα

στέρεψε κι η τελευταία νότα του τραγουδιού μου, η μελωδία γαμήθηκε κι εγώ έμεινα μαλάκας να χαϊδεύω ένα μάτσο πούπουλα για να νιώθω ότι κάτι προσφέρω

κι η ανταμοιβή μου μια πικρία, να μου κάθεται αχώνευτη στο στομάχι

κι όλα μου φαίνονται πεζά κι αναρωτιέμαι μήπως πέθανα, μπας και ζήσω λίγη ακόμα περιπέτεια ...

εγώ τουλάχιστον υπέφερα, πάλεψα, λύγισα, άντεξα ...

ε, και φαίνεται στο τέλος πως ξεχάστηκα ... ΕΓΩ !

κάτι έντονους πονοκεφάλους έχω, ρίγη, πτώση πίεσης κι άλλοτε βράζει το αίμα μου και θέλω να τα σπάσω όλα εδώ μέσα, γιατί βαρέθηκα να σπάζει κάθε τόσο σε κομμάτια ο εαυτός μου...

άντεξα τ’ απολειφάδια του έρωτα που παραμείναν στην καρδιά μου κι ακόμα σου χαϊδεύω τα μαλλιά, λέγοντάς σου καληνύχτα, κι ας λείπεις...

τουλάχιστον τώρα νιώθω κάτι, ακόμα ...

Γιώργος_Κ