Αιμόφυρτα πτύελα ~~~ Πολλές φορές, αδειάζοντας τις σκέψεις μου στο πάτωμα κοιτάζω πίσω τα κομμάτια μου που άφηκα ή τα λόγια μου που πήραν κι εμπρός σα να μιλάω σε τοίχο, συνεχίζω... πολλές οι εργατοώρες μου που ξόδεψα σε κούφια ντέφια πολλοί οι άνθρωποι λοιπόν, που αφουγκράστηκα και άλλοι τόσοι, όσοι στο τέλος με ξεπούλησαν... - ...βρείτε μου το κουράγιο για να προχωρήσω! - σκεπτόμενος τις αφορμές που στάθηκαν να προκαλέσουν τέτοια πλήξη λέω πως ευθύνομαι εν τελει, ε! και συνεχίζω κι αναλαμβάνω υπεύθυνα ό,τι ορίζει ο νόμος για συνέπειες κι αναλαμβάνω να ξοδέψω μια στερνή ελπίδα να την κάνω άλογο, να τρέξει με ορμή στους πεδινούς αγρούς για να προλάβει τα φετινά Χριστούγεννα ...πριν να αλλάξει ο χρόνος ως αφορμή κι αφετηρία ενός καινούργιου κόσμου-απόκοσμου κι απόμακρου, που αγγίζεις ως συνήθως με το θάνατο ... θα έλεγε κανείς, ως πέφτοντας σε κώμα και κείτεσαι ωχρός, ακούνητος μ' αγιάτρευτη πληγή στα σωθικά γιατί, ποιος άλλωστε να σου προβλέψει το "α