Πορφυραδα

΄΄Κατηγορώ΄΄ στο Scribd

Να γιατί δεν θα παλέψω.. ~~~ Στον τόπο αυτό που με ορφάνεψε κι εντέχνως, σιωπηλά με παραγκώνισε στο περιθώριο να στέκομαι ως πελαργός με το ‘να πόδι όρθιο σε μια γωνιά έχω να πω πως δεν θα ορθώσω το κεφάλι, ούτε ανάστημα μα κι ούτε θα παλέψω με τους δαίμονες που δημιούργησε καθώς κι αυτά σαν τέρατα, δικαιούνται για να ζήσουν έχω να πω πως ίσα κι όμοια, ζώα αμόρφωτα με ανθισμένους κρίνους ίσα και όμοια μας κατατάξανε με όποια πενία της ψυχής και στο τραπέζι μας πλασάρανε τους φουρνισμένους αχινούς μιας οπτικής μπουρζουαζίας και τα ψημένα κάστανα επάνω στη φουφού να περιμένουν την πορεία μιας ομαδούλας κωλοπαίδων που ΄εψήθηκαν΄ να φτάσουν στου Ψυρρή για τυπικούς ουζομεζέδες εγώ γουστάρω να σε πάρω απόψε για να φύγουμε! που είσαι; μα ξέχασα! εσύ δεν γνώρισες μητέρα και πατέρα μα μόνο εμένα που σ’ ανάθρεψα κι απάνω στα φτερά σου ακούμπησα λησμονημένος ..πες ότι θέριεψα απ’ την παρέα σου και αναστήθηκα μες την ψυχή, τα σωθικά μέσα στο νου και τυραννιέται κυκ...

Ευχαριστώ την χώραν μου ~~~ Τις ανοικτές τις πλάτες μου κοιτάζω φτερά δεν μου ΄δωκεν η πλάση μα σαν φτερούγες αγκαλιάζω το φευγιό μου, με τα χέρια γνωρίζεις τι θα πει να ζεις στο περιθώριο απολειφάδι, έρμαιο πεταγμένο αποπαίδι; γνωρίζεις τι θα πει να ’χεις τη θέληση αλλά με φόρα να σου κόβουνε τα χέρια; ευχαριστώ την χώραν μου που με δίδαξε πως κάθε πλούτος φέρνει σιμά του κι άλλο πλούτο κι ο κάθε κλέφτης, κάθε ψεύτης που λοιδορεί ένα κομμάτι απ’ το αμπάρι απομυζάει ένα κομμάτι απ’ το δικό μου και το δίκιο… ευχαριστώ την χώρα μου που προσέφερε τριάντα χρόνια ανεπρόκοπης και ρέμπελης χασούρας και άλλα δέκα ξέγνοιαστης τεμπελιάς εις το ταμείον ανεργίας ευχαριστώ λοιπόν που με ορφάνεψε κι ενώ υπηρέτησα εις τα καθήκοντά μου ως στρατιώτης από ανθρώπους, φίλους κι εχθρούς με εγκατέλειψε δημιουργώντας μου μια σχέση αφραγκίας με το γίγνεσθαι καθότι αι οικονομικοί παράγονται τοιουτοτρόπως τέμνονται εις μίαν παράλληλο ευθείαν όταν το τετράγωνο της υποτείνουσας ισ...