Οπτικό πεδίο..
~~~

Στην ψησταριά έψησα τοστ με μαγιονέζα
με τρίματα βασιλικού το στόλισα, με δυόσμο και κανέλα
γιατί μου είπανε πως καίει αναμνήσεις και το λίπος παραισθήσεων

κι αυτό που συσσωρεύεται με των φιλιών, ο μίσχος
αυτό που συσσωρεύεται με των φιλιών, το σάλιο
και γράφεται με κόκκινο του αίματος μελάνι
και χύνεται, και γίνεται της νύχτας το λιμάνι

στην κατσαρόλα έβρασα αναμνήσεις
μούρα, κεράσια, μούσμουλα, φράουλες στο βαζάκι
σε μαρμελάδα, σε χυμό, σε παγωτό για το Χειμώνα
και σε γλυκό του κουταλιού με σαντιγί και χώμα

-καθότι είμαστε άνθρωποι πλασμένοι από αυτό
άλλοτε ζούμε, άλλοτε φεύγουμε, κι άλλοτε σαν πουλιά χανόμαστε
άλλοτε πέφτουμε στο πάτωμα, στο χώμα ή το στρώμα
κι όταν πια απογίνεται το βέλτιστο κακό
κοιτιόμαστε σα να απορούμε πως δεν είχαμε ιδέα..-

σιρόπι γλυκόζης έβαλα, μα και τα δάκρυα μιας πεθαμένης νιότης
ώστε να δέσει το γλυκό

-απίστευτο πόσο αλλάζει τον άνθρωπο η απώλεια του έρωτα
σε μια ερωτική συνουσία πρωτογενών απολήξεων…-

όπου τα άκρα περιπλέκονται και φτάνουν σ΄ άκρα αναμαλλιασμένα
σε κουβάρια νιότης με δυσοσμία ωριμότητας
κι όταν μάθεις να χάνεις
τότε θα καταλάβεις έναν κόσμο που δεν λογάριαζες ότι υπάρχει
στο περιθώριο της οπτικής σου γωνίας..

΄΄κι όταν φύγουν τα δάκρυα κι ανθίσεις τότε με πιο ξεκάθαρο μυαλό θα επιθυμήσεις
τις περασμένες Άνοιξες, τις πασχαλιές, τις ανθισμένες μυγδαλιές και τ΄ αγιοκλήματα
θα επιθυμήσεις περασμένες αγκαλιές
που σ΄ άφηκαν πάνω στο δέρμα ένα tattoo με θραύσματα αγάπης..΄΄
σε μαρμελάδα, σε χυμό, σε παγωτό για το Χειμώνα
και σε γλυκό του κουταλιού με σαντιγί και χώμα
καθότι είμαστε άνθρωποι πλασμένοι από αυτό

φαινόμενο που λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας
κολλάνε οι λέξεις σα το γλυκό του κουταλιού η μία με την άλλη
και στη γραμμή του τηλεφώνου ένα νέο είδος ασθενείας πλανιέται
που μεταδίδεται από χείλη σ΄ άλλα χείλη
κι από φιλί σ΄ άλλο φιλί

από σύντροφο σε σύντροφο κι από χειραψία σε χειραψία
ενίοτε κι από ένα συναισθηματικό γλείψιμο του χεριού στην κνήμη
ενίοτε από ένα αισθησιακό μασάζ στις πατούσες
κι άλλοτε από αναμμένα κάρβουνα επάνω στη φουφού
να ψήνουν κάστανα, γεμάτα με υποσχέσεις για το αύριο..

στην ψησταριά έψησα τοστ με μαγιονέζα
δυο μπύρες έβαλα επάνω στο τραπέζι και δυο πιάτα
περίμενα λες επισκέψεις απ΄ το χθες..
μα, όχι ! τα φταίει η φαντασία μου απόψε
απόψε έσπασαν του κόσμου οι συλλαβές…

κι αυτό που συσσωρεύεται με των φιλιών, ο μίσχος
αυτό που συσσωρεύεται με των φιλιών, το σάλιο
και γράφεται με κόκκινο του αίματος μελάνι
και χύνεται, και γίνεται της νύχτας το λιμάνι

απίστευτο πόσο αλλάζει τον άνθρωπο η απώλεια του έρωτα
σε μια ερωτική συνουσία πρωτογενών απολήξεων
αντιλαμβάνεσαι έναν κόσμο που δεν λογάριαζες ότι υπάρχει
στο περιθώριο της οπτικής σου γωνίας..

Γιώργος_Κ