Σφετεριστές της ουτοπίας..

~~~


Ως την επόμενη ζωή, θα το φροντίσω να κρατάω τα ηνία
στρατηλάτης, οδηγός
ένας πρόστυχος διαβάτης και ιππέας
μιας καινούργιας γνωριμίας

-ή ένας άχρηστος κι ανίκανος διαβάτης μιας καινούργιας συμφωνίας-

κι απ΄το καλό που εδώκαμε τίποτα δεν περίσσεψε
κι απ΄το κακό που διώξαμε θα το ΄βρουμε μπροστά μας να μας γνέφει
να μας προστάζει δυνατό πόσο μικροί γινήκαμε
κι αφοπλιστήκαμε λοιπόν με τα ιδανικά μας

έρημοι, πονόψυχοι και φτωχεμένοι ιπποκόμοι
κι άλλοτε χαλιμπαλίδες ακάματοι
χαμάληδες και στέρφοι ιπποκόμοι
σφετεριστές της ουτοπίας, που πεθυμήσαμε μια θέση στ΄όνειρο να έρθει
να ακουμπήσουμε σεμνά πάνω στα σύγνεφα για προίκα
να ακουμπήσουμε στα σύγνεφα για να τα κάμουμε ήλιους…

που πεθυμήσαμε γοργά ώστε να φύγουνε τα δάκρυα απ΄το στρώμα
να μας πετάξουνε ψηλά
μέσα σε μια σφικτή, πλεχτοδεμένη, ουτοπική αιώρα

ο στρατηλάτης κι οδηγός, ένας ανίκανος ιππότης
τώρα λιτά ψυχορραγεί, σπέρνει καρφιά ως προδότης
κι όταν αυτά θα καρπιστούν και θα γεννούν φυντάνια
-πείτε του, δε λογάριασε πως σφάζουν τα δρεπάνια…!-

σ΄αυτή τη γη, λόγια δεν ειπωθήκαν για υποσχέσεις
αλλά για άλλην εξωτική, απόμακρη, παραθαλάσσια
στα βότσαλα πνιγμένη
ειρωνική, κι άλλοτε σάπια κι άλλοτε πρόστυχη και στείρα
-σάπια ζωή τί να την κάνεις..;;;
μοιάζει παμπάλαιη ζωστήρα-

κι απ΄το καλό που εδώκαμε τίποτα δεν περίσσεψε
κι απ΄το κακό που διώξαμε θα το ΄βρουμε μπροστά μας να μας γνέφει
να μας προστάζει δυνατό πόσο μικροί γινήκαμε
κι αφοπλιστήκαμε λοιπόν με τα ιδανικά μας…
…..
-πού να΄ναι το καμάρι μου, τ΄όμορφο, παινεμένο
που πέταγε ανέμελα, που έβοσκε συθέμελα σα ρόδο ανθισμένο;-
του σχίσανε τα δυο φτερά, σα το χαρτί στα δύο
και θέριεψε κι αλάργεψε και πήρε το πτυχίο…
….
κι όταν αυτά θα καρπιστούν και θα γεννούν φυντάνια
-πείτε του, δε λογάριασε πως σφάζουν τα δρεπάνια…!-


Γιώργος_Κ (22/06/2018)