Ο πολιτισμός της Ατλαντίδας

Μύθος, Πραγματικότητα ή ........... Μέλλον

 ''Αν ο πολιτισμός της Ατλαντίδος είχε φθάσει στην τεχνολογική και κοινωνική τελειότητα, μπορούσε πράγματι να εξαφανιστεί απότομα χωρίς ν' αφήσει κανένα ίχνος. Αρκεί να φανταστεί κανείς ποιο μπορεί να είναι το τέλος του δικού μας πολιτισμού σε μερικά χρόνια. Όταν οι μηχανές παραγωγής και διοχέτευσης πυρηνικής ενέργειας θα 'ναι τόσο απλοποιημένες που ο καθένας μας θα 'χει το δικό του πυρηνικό υποσταθμό ή θα ζει κοντά σε έναν τέτοιο σταθμό. Μέχρι τη στιγμή που θα γίνει μία έκρηξη ή ένα δυστύχημα στον κεντρικό σταθμό παραγωγής μήπως σας θυμίζει τίποτε αυτό; στην πηγή δηλαδή της ενέργειας, και όλα, άνθρωποι, πόλεις, έθνη ολόκληρα, θα χαθούν σε μία μόνο στιγμή. Ακόμη και μία αβλεψία, όπως π.χ. η δημιουργία ενός μεγάλου σταθμού πυρηνικού αντιδραστήρα σε μια περιοχή που είναι αποδεδειγμένα σεισμογενής, είναι υπεραρκετή για μια ολοκληρωτική καταστροφή. Και το μόνο που θα μείνει, θα είναι ό,τι δεν έχει άμεση σχέση με τον τεχνολογικό πολιτισμό. Όσο πιο πολύ αναπτύσσεται η ειδίκευση των επιστημών, όσο τελειοποιείται ένας πολιτισμός, τόσο πιο γρήγορα μπορεί να χαθεί χωρίς ν' αφήσει κανένα ίχνος. Έτσι ακριβώς έγινε και με την Ατλαντίδα: όσοι επέζησαν προσπάθησαν να "σπάσουν" την απομόνωση που τους είχε καταδικάσει σε σίγουρο θάνατο, στις αποπνικτικές ελώδεις κορυφές, κατεβαίνοντας στις αφιλόξενες πεδιάδες που οι ωκεανοί αποκάλυψαν. Οι γίγαντες βασιλιάδες στο τέλος της βασιλείας τους και οι άνθρωποι, σε άγρια κατάσταση ξανά, βυθίζονται στη βαθιά, χωρίς φεγγάρι νύχτα, που θα είναι νόμος της Γης για πολλές χιλιάδες χρόνια! Μετά την πτώση του τρίτου φεγγαριού πριν από 150.000 χρόνια, η Γη μένει χωρίς δορυφόρο για 138.000 χρόνια. Σ' όλη αυτή την περίοδο, μία σειρά από πολιτισμούς δημιουργείται υπό την καθοδήγηση των τελευταίων γιγάντων βασιλιάδων. Αυτοί οι πολιτισμοί ανθίζουν στα υψίπεδα του βόρειου ημισφαιρίου, ενώ οι 5 πόλεις κέντρα τής τριτογενούς περιόδου μένουν στη μνήμη σαν ένας μακρινός, πολύ μακρινός χρυσός αιώνας. Μία καινούρια Ατλαντίδα δημιουργείται, η Ατλαντίδα του βόρειου Ατλαντικού. Έχει το όνομα της παλιάς Ατλαντίδας, γιατί οι μνήμες και οι θρύλοι είναι ακόμη πολύ έντονοι στο μυαλό των ανθρώπων. Η πρώτη, των Άνδεων, με τις πέντε πόλεις κέντρα της, ήταν πολύ πιο αναπτυγμένη από την καινούρια, την Ατλαντίδα του βόρειου Ατλαντικού. Αυτή η δεύτερη Ατλαντίδα έχει πολύ μεγάλη σημασία για μας τους Έλληνες, γιατί είναι αυτή που περιγράφει ο Πλάτων στον Κριτία και τον Τίμαιο. Και να! Πριν από 12.000 χρόνια, η Γη "αιχμαλωτίζει" έναν άλλο δορυφόρο, το σημερινό μας Φεγγάρι! Και αυτό το γεγονός συνοδεύεται από φυσικές καταστροφές. Η Γη αποκτά τη σημερινή της μορφή με τον Ισημερινό εξογκωμένο. Οι θάλασσες του Νότου και του Βορρά κατακλύζουν τον Ισημερινό και οι πόλοι γνωρίζουν την αρχή των παγετώνων. Ο δεύτερος πολιτισμός τής Ατλαντίδος, η δική μας Ατλαντίδα του Πλάτωνα, πολύ πιο ανίσχυρη από την πρώτη, καταποντίζεται μέσα σε μία νύχτα στα νερά του Βορρά. Πρόκειται φυσικά για τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, που, μαζί με την Πύρρα, αποικίζει ξανά τη Γη μετά το τέλος του κατακλυσμού. Οι παραδόσεις και οι μνήμες του κατακλυσμού αυτοΰ πρέπει να πούμε ότι είναι ταυτόχρονα και προφητείες, μιας και οι φυσικές καταστροφές θα επαναληφθούν κάποια ημέρα. Και η περίφημη Αποκάλυψη, ανεξήγητο μέχρι σήμερα κείμενο - παλιά γνώση προσαρμοσμένη στα θρησκευτικά δεδομένα των δυο τελευταίων χιλιετιών δεν είναι παρά η πιστή αντιγραφή των καταστροφών που γνώρισε και θα ξαναγνωρίσει η ανθρωπότητα''

Απόσπασμα από την "Κοίλη Γη" Γιαννόπουλος, Εκδόσεις Έσοπτρον