Λόγοι Αγάπης - μέρος Β'

Λόγοι Αγάπης - Μέρος Β'

με ποιήματα και ποιητικά κείμενα του Σωτήρη Παστάκα 

της Χαριτίνης Ξύδη, του Άγγελου Παπαγεωργίου, του Πασχάλη Κατσίκα 
της Χρύσας Παπαδημητρίου, του Γιώργου Κόκκινου 

και με εικαστικές δημιουργίες της ζωγράφου Βασιλικής Τσιμπιρλή

''Το άγγιγμα''

Άγγελος Παπαγεωργίου
Όταν γεννιέται ο Ποιητής
(08/2006)

Όταν γεννιέται ο Ποιητής, απόξω από το σπίτι
ζυγώνουν τέσσερα στοιχειά, σταλμένα απ' το Θεό,
ψηλά απ' του Βέγα τα βουνά κι απ' τον Αποσπερίτη
ταξιδεμένα στη νυχτιά, μες σ' άγριο καιρό,

το σπίτι χερακώνουνε - σκεπή, θεμέλια, τοίχο -
και πέρα - δώθε το κουνάν', σαν βάρκα στα νερά,
κι άμα αποστάσουν κάθονται παράμερα στον κήπο
κι ουρλιάζουνε παράξενα, στην κρύα σκοτεινιά,

τ' ακούει ο μαύρος ποταμός, μέσ' απ' της γης το βάθος
και μπαίνει απ' τα παράθυρα, στην κούνια του παιδιού,
και στάζει Θάνατο, Έρωτα, Τρέλα και Φως και Πάθος,
στα μωρουδίσια βλέφαρα, στην άκρη του ματιού,

κι είναι απ' την πρώτη ώρα του, παιδί θανατωμένο,
τρελό και με τον Έρωτα, θεό και βασιλιά,
και με το φως τ' Απόλλωνα, στο βλέμμα το θλιμένο,
να χαίρεται τα χάσματα και να τα τραγουδά,

βυζαίνει θανατόγαλο, απ' του καημού το στήθος,
ο δάσκαλος το χαίρεται, δικό του το νογά,
κι αυτό τρανεύει και τραβά αγέρωχο στο πλήθος,
με τα στοιχειά τα τέσσερα, στην άκρη στην καρδιά,

λάμπει, τρελαίνεται, αγαπά, πεθαίνει απ' τ' Άγιο Πάθος,
αρχάγγελος και δαίμονας, ποτάμι και φωτιά
και τις καμπάνες του χτυπά, χαρούμενος ο Άθως,
κάθε φορά που η πένα του, μαλάματα γεννά...
...................................
Όταν γεννιέται ο Ποιητής, η μάνα του πονάει,
δεν χαίρεται, όπως χαίρονται οι μάνες οι πολλές,
γιατί τη σφάζει το πικρό ψωμάκι που θα φάει
και τ' άδικο το αίμα του, στις ανοιχτές πληγές!



Πασχάλης Κατσίκας
Ωδικό Στρουθίον
(06/03/2019)

Τα εξωτικά του θέλγητρα άκοπα εμφανίζει
Κι από τα χείλη κρέμομαι για ένα του φιλί

Αέρινο χάδι το άρωμα της σάρκας του χαρίζει
Βολεύομαι πίσω από κάγκελα σε ευρύχωρο κλουβί

Με λάγνο βλέμμα σε πάθη με βυθίζει
Ανατριχίλα στους θύλακες το άγγιγμα των φτερών

Τα μάτια του στις κόρες μου αιώνια ας καθρεφτίζει
Να λησμονώ την έμφυτη ελευθερία των πτηνών.

''Εν Ειρήνη ανθίζει η Γη''

Χρύσα Παπαδημητρίου
Διαβιώ παραπλεύρως 

Με καταβροχθίζει η παρόρμηση να ευτυχήσω 
Γιατί το καίγομαι είναι καλύτερο απ' το διαρκώ 
Η απουσία σου καθορίζει 
τα σύνορα της αναμονής 
Κι αυτή η λεπτομέρεια 
μαρτυρά τη φθορά 
του κοινού μας σώματος 
Σε περιμένω άρα υπάρχω 
Με μάτια σαν του Τειρεσία 
Θαμπωμένη απ' την αστραπή 
της λατρείας για τις ξεχωριστές μέρες μας
Μέρες ξεχωριστές η αισχρότητα του έρωτα 
Είμαι ο δαίμονας του εαυτού μου 
Τι να κάνω σ' αυτή τη συμπαιγνία 
Ασκητεύω στην καταστροφή 
και διαβιώ παραπλεύρως 
ερωτικής απουσίας επιζήσασα.

Γιώργος Σ. Κόκκινος
Μαρμαρωμένος Βασιλιάς
(24/04/2008)

Ακόμα αναρωτιέμαι αν μ’ αγάπησες
μα κι αν αγάπησες, πώς μπόρεσες να σβήσεις
να λησμονήσεις απ’ τη μνήμη, έτσι απλά
μέσα στο χρόνο τον ασήμαντο
τα δάκρυα της ανημποριάς που κύλησαν στα μάτια σου
ν’ αφήσεις να χαθεί απ’ τα χέρια σου
ό,τι είχες αγαπήσει
κι ανέβαινα σκυφτά τα σκαλοπάτια, βήμα-βήμα
να φτάσω ως τις άκρες των δαχτύλων σου
μα εσύ ήσουν πουθενά, εσύ ήσουν πουθενά
κι εγώ παντού σ’ αγνάντευα
στο ξεχασμένο παρελθόν που σμίξαμε οι δυο μας
στο πικραμένο τώρα που ξεχείλισε λυγμούς
στο τιποτένιο αύριο που θα ‘ρθει κάποιαν ώρα
να σε ραπίσει με τριαντάφυλλα και μαύρα λίλιουμ
που γέμισαν καπνούς
ανέβαινα σκυφτά τα σκαλοπάτια
ολόλευκος, ασάλευτος, μαρμαρωμένος βασιλιάς
που γύρισα τυχαία και καρφώθηκα στα μάτια σου
και τιμωρήθηκα
ήθελα βλέπεις χρόνο να σε πάρω απ’ το χέρι
να σου τα πω με λόγια από τα χείλη μου
υπήρξες στη ζωή μου και υπάρχεις, το πιο λαμπερό αστέρι
μα εσύ ήσουν πουθενά, εσύ ήσουν πουθενά
και ξέχναγα κι ολοένα έχανα ξοπίσω τη μορφή σου
κι ολοένα έφευγε, χανόταν απ’ το βλέμμα μου η ματιά σου
μπορείς να φανταστείς πόσο σ’ αγάπησε αυτό το παλικάρι
και πόσο ακόμα μένω ν’ αγαπώ σκυφτός
μετρώντας ένα-ένα τα σκαλιά της απουσίας σου;

''Κομμένα φτερά''

Γιώργος Σ. Κόκκινος
Ένα φιλί του πρωινού
(16/11/2009)

Με το πρώτο φως του ήλιου
πριν ανάψω το πρώτο πρωινό τσιγάρο
πριν πιω την πρώτη γουλιά του πρωινού καφέ
κρατώντας το πρώτο κλειδί που ανοίγει την καρδιά σου
θα βγω στο δρόμο να σ’ ανταμώσω..

ζητιανεύοντας το πρώτο δροσερό φιλί απ’ τα χείλη σου
αγκαλιάζοντας για πρώτη φορά τόσο γλυκά το κορμί σου
ακούγοντας τον πρώτο δυνατό χτύπο της καρδιάς σου
μέσα στην ομίχλη του πρωινού και την υγρασία της πόλης
θα βγω στο δρόμο να σ’ ανταμώσω..

ανάμεσα στα μάτια σου κυλάει μια πηγή αστείρευτης αγάπης
να μου χαρίζει δύναμη να ζω την πρώτη μου στιγμή σα να’ναι η τελευταία
κι αυτή η όμορφη του πρωινού η στιγμή, υποσχέσου μου
δε θα’ναι μια ακόμα ευτυχισμένη Άνοιξη που πέρασε, σαν άλλες που περάσαν

μα το προμήνυμα πως θα υπάρχουν κι άλλες όμορφες στιγμές μέσα στο χρόνο
που ακόμα δεν προφτάσαμε να ζήσουμε σαν πρώτες..

Σωτήρης Παστάκας
Νήσος Χίος
(Από την συλλογή ''Νήσος Χίος'', 2001)


ΔΕΝ ΜΙΛΩ για την αγάπη.
Τί έχω να πω εγώ για την αγάπη;
Δεν ξέρω τίποτα, όπως ο καθένας 
από εσάς που με διαβάζει !

Αμαθή κι αδιάβαστο με πήρε μαζί της
η Λύπη και διάβηκα την Πύλη.
Πως την ήξερα, καυχιόμουνα κι εγώ
προτού να την γνωρίσω !

’Α, οι μεγάλες λέξεις,
τα ηχηρά επιφωνήματα,
πως σκύβουν τρυφερά και ραίνουν
τον απραγματοποίητο όρκο !

''Μελωδία Φθινοπώρου''

Χαριτίνη Ξύδη
Το Υπάρχω

είναι πίνακας του Τσαρούχη
το σύγκορμο ρίγος 
από ταινία του Κακογιάννη
αλκοόλ χωρίς παγάκια
η περηφάνια κι ο καημός
ενός μοναχικού θαμώνα
σε λαϊκό κέντρο.


Χαριτίνη Ξύδη
Ρομάντζο

Κάποτε είχα ένα όνειρο
κι έναν άγγελο.
Άγγελο εννοώ εσένα.

Ο κόσμος γέμιζε φιλιά·
γινόταν δοξαστικός.

Όμως τα λόγια του έρωτα
αλώνουν την καρδιά μας.
Τα ρομάντζα τελειώνουν.
Μας αφήνουν μ' εγκαύματα.

Σπαράζουμε τις νύχτες
και σπαράζουν μαζί μας
τα κοτσύφια που
τραγουδούν λυπημένα.

Ύστερα έσβησα
ολότελα απ' τη μνήμη
τα λόγια τα φιλιά
τα τραγούδια.

Ρίχτηκα κι εγώ
στα κύματα.

Πες πως ήμουν θάλασσα.

(συνεχίζεται...)

Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στους δημιουργούς 

που έχουν μεριμνήσει για την διασφάλιση της πνευματικής υπόστασης των δημιουργιών

{εκτός όσων έχουν πάρει ήδη υλική υπόσταση (βιβλίο)}

Όλες οι φωτογραφίες αποτελούν εικαστική δημιουργία της ζωγράφου Βασιλικής Τσιμπιρλή

Σωτήρης Παστάκας - Χαριτίνη Ξύδη - Άγγελος Παπαγεωργίου 

Πασχάλης Κατσίκας - Χρύσα Παπαδημητρίου - Γιώργος Σ. Κόκκινος 

για την Πορφυράδα © Οκτώβριος 2019