Χρόνια πολλά, καλές γιορτές από την Πορφυράδα

Ευχόμαστε καλά Χριστούγεννα, καλές γιορτές με υγεία 

σε όλο τον κόσμο από το ιστολόγιο της Πορφυράδας

και προτείνουμε ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι για μεγάλα παιδιά

μέσα από τον προδομένο Έρωτα αλλά και την ανυπέρβλητη Αγάπη

όπου τα Χριστούγεννα παρουσιάζονται άλλοτε με ευχάριστο 

κι άλλοτε με καταθλιπτικό τρόπο, στολισμένο με χιονισμένα βουνά 

αλλά και γιορτινή διάθεση...

Πρότερον Θνητοί  του Γιώργου Σ. Κόκκινου

Αυτές τις γιορτές

αφιερώστε λίγο χρόνο από τον εαυτό σας

σ' αυτό το γιορτινό παραμύθι..

''Ανάμεσα στο ψέμα κι η αλήθεια μας

εκεί είναι κρυμμένο το καλό μες το κακό

της έχθρας τα παιχνίδια στη μαγεία μας

αιώνιο το αποτέλεσμα για κάποιον χωρισμό

αγάπη που χωρίστηκε στα δύο

παλάτι που γκρεμίστηκε κι απόμεινε μισό

φεγγάρι π’ αποκόπηκε να γίνει φυλαχτό

οι στίχοι σου αγάπη μου, κορδέλα στο λαιμό

μαντήλι στα μαλλάκια σου, λουράκι στον καρπό

να μ’ έχεις κάπου επάνω σου να φέγγω

- ιδού η τιμωρία μας -

μα τώρα είναι το φως μου λιγοστό.

Τα μάτια μου γερμένα, κουρασμένα απ’ το κρύο

στην άκρη π’ ανταμώσαμε τα δυο

γνέθω απόψε ένα δικό μας παραμύθι

- παραμονή Χριστούγεννα -

να έχει όσο γίνεται πιο μαυρισμένη τύχη

ο χάρος με αντάμωσε στην πόρτα

τις περασμένες τις φορές, του γλύτωσα από θαύμα

μα σήμερα ζητούσε την ψυχή μου ή εσένα

κι αντάλλαγμα δε βρήκα να του δώσω. Διάλεξα εμένα.

Η όμορφη ψυχή σου έρωτά μου, έτσι απλά δε χαραμίζεται

δε δίνεται γι’ αστείο, δε χαλιέται

δε σπαταλιέται η αγάπη ν’ απογίνει μαύρο κλάμα

ούτε κυλάει σα νεκρώσιμο ποτάμι

που αδειάζει σε μια λίμνη με ξερόχορτα, η αγάπη

εμμένει, επιμένει, παραμένει και διαχέεται

και βρίσκει τρόπο όταν φτάσει η στιγμή να μεταλαμπαδεύεται

- για όλα σου, του έδωσα εμένα, έρωτά μου -

εμένα που με πρόδωσε η αχάριστη ζωή

ζωή φέρνει τα όνειρα κι εκείνη μας τα παίρνει

ζωή γεννά ο έρωτας κι αν κάποτε χαθεί

νομίζεις πως δεν πρόλαβες, δεν ένιωσες ακόμα

της ευτυχίας τις στιγμές, ποτέ να τις γευτείς.

- Του έδωσα εμένα, έρωτά μου, μη θυμώνεις -

νιώθω απλά πως δε γεννήθηκα, δεν έφτασα στη γη

μισός τί να πρωτόμαθα, μισός τί χάρες είδα;

μονάχα ένα χάροντα να μου ζητάει ψυχή

κι αυτή που παραδίδω εδώ δεν είναι η ψυχή μου

πλαστή είναι και κάλπικη, αέρινη ψυχή

κούφια και άδεια, μάτια μου, γιομάτη από λύπη

για λύπηση, για πέταμα, μία και μοναδική…''

ελάχιστες ημέρες πριν τον ερχομό του νέου έτους 
© για το ιστολόγιο της Πορφυράδας